bodhigram: September 2020

Wednesday, September 2, 2020

Shared with Public

We the  people? Whose India?. What India? 

Poor migrant workers are in  endless exodus. Walking hundreds of miles to the heart of India,  from the heart of darkness  :  in search of secure feelings from lack of jobs, lack of food, and  lack of any social protection. 

Though the  poor people of this country  have been running around for decades in search  of basic  livelihood,  everyone was so busy to notice

Migrant  workers didn't  happen over few months. They have always been there in the margins,  in the make -shifts labor camps,  in the labyrinth of slums,  without any substantial rights or social protection. They were in the midst of busy cities,  working day and nights. To build skyscrapers,  roads,  bridges and pavement for others who could afford all those things. Most of the migrant workers are Dalits,  Adivasies and Muslims,  from the hinterlands of povery and discriminations in the republic of hunger. 

They are real people making  India and making in India. They were making India for others from the invisible margins. They made Delhi a New Delhi. They made New Mumbai. They made the apartment you and I live in.They worked in the field so that we have enough food. They made India and India never gave them dignity or equal rights.  Politicians needed only their votes,  in return to promises that got eternally postponed. 

After every election media got back to their business and bucks from ads.. Media got so busy reporting '  ' good   things ' ' good stories ' 'good governance ' and ' Acha  Dins " !!!  Media was supposed to ' make feel good '.When foreign dignitaries came,    walls were constructed to make poor invisible and make the rich feel good.  
Middle class often   not seen the poor and marginalised  , made invisible  by those in power,  to make India look ' shining  ' !!

The  covid has exposed all those things put under the carpet for decades every where : massive inequality,  marginalization of migrant workers,  abject poverty and multiple forms of discriminations. Covid  exposed the unhealed wounds in the heart of India.  Old ways of doing things don't work any longer.  

Never seen this much of dehumanized governance in India. Millions of migrants workers are in exodus from joblessness,  poverty and insecurity. The tears,  the sweat,  hunger  and tribulations of human beings don't matter much in those who are in power in Delhi and many states. 

People are losing jobs. Poor neither have employment, nor   wages and no money to survive. More and more vulnerable middle class are  worried about the meals next week,  the loans that need to be repaid,  children fees as they stare at future  of uncertainty, without jobs or means of livelihood. 

Even when people and organizations come forward to help migrant workers and poor,  dehumanized leaders are playing dirty politics as we have seen in UP. 
While government declared packages for the well off,  only crumbs are thrown for the poor. 

A bigger tragedy than covid 19 is unfolding in India. Democracy is being pushed under the Covid emergency carpet. Rights are restricted. Dissent less tolerated. Opposition is ridiculed. Power gets centralized. Leader gets deified. Questions become inconvenient. 

A bigger tragedy of unprecedented economic crisis is looming over the country. A  bigger crisis of jobless recession. A bigger crisis of new poverty. A bigger crisis of more  people dying out of hunger and malnutrition.  

There are more anxieties,  questions and concerns about economy, politics and democracy. Populist Authoritarianism of any kind undermines democracy, development,  freedom and human rights. 

This country belongs to all the people,  irrespective of caste, creed, class, religion or language. 

People need to speak out and stand up for the constitution, rights and justice for everyone ,  everywhere and keep asking accountability. Because government belongs to people and not the other way around. 

'We the people ' need to be an affirmation and not a question mark in India.  We simply can't afford to be afraid. We simply  can't  afford to be silent  spectators  of injustice and unfreedoms.

We need to reclaim the values the preamble and fundamental rights of the constitution. 

We need to keep reminding those in power.

 We need to be a part of the solutions. We need a new India and new politics where everyone can live a life with dignity and equal rights. We need to reimagine economy and politics where peace,  prosperity for everyone and equal rights for all will prevail.

This is our country too. And we need together reimagine politics and economy  so that we shall overcome some day.

We  are not afraid and we are not alone. We need a new India. We the people !

JS Adoor

Methilaj MA, James Varghese and 286 others

24 comments

43 shares

Comment

politics, and governance in post Covid Era

My reflections on politics, and governance in post Covid Era

The Covid-19 Pandemic is a rupture in the history of humankind. It has affected the social dynamics, politics and economy in a way we haven’t witnessed in the last hundred years. While it may be too early to assess the changes it may cause, it is clear that 2020 will be a watershed year in history. Not many could have imagined that a virus could affect the entire world the way it did.

It is also a learning opportunity to understand how fear plays a role in human choices and behaviour. Fear of the virus has impacted all realms of human activity — people are driven by fear as well as an urge for freedom from fear. The pandemic has reminded people world over about the four freedoms — freedom from fear, freedom from want, freedom of belief /worship, and freedom of expression. Human beings often killed or restricted these freedoms through war and authoritarian rule. However, in 2020, a micro-organism, riding on the wings of globalization, managed to attack these freedoms with considerable success.

POLICYCIRCLE.ORG

Strong states, attacks on freedom, protectionism will mark post-Covid world

The governments and leaders will attain commanding heights during Covid response, but the economic crisis and job losses will take the sheen off the leaders.

Anilkumar Manmeda, Sajan Gopalan and 37 others

13 comments

1 share

Comment

പഞ്ചായത്ത്‌ രാജിലേക്കുള്ള നാൾവഴികൾ -1. അധികാര പ്രക്രിയ, വികസനം, ജനായത്തം

പഞ്ചായത്ത്‌ രാജിലേക്കുള്ള നാൾവഴികൾ -1.

ഭാഗം : ഒന്നു 

അധികാര പ്രക്രിയ,  വികസനം,  ജനായത്തം 

അധികാര -ഭരണ പ്രക്രിയയിൽ വിപ്ലവ സമാനമായ ഒന്നാണ് ഇന്ത്യയിലെ 73/74 ഭരണ ഘടന ഭേദഗതിയിലൂടെ വന്ന ത്രിതല പഞ്ചായത്ത്‌ രാജ്‌ സംവിധാനം. 

അതു സാമൂഹിക പങ്കാളിത്ത ജനായത്തവൽക്കണ അടിസ്ഥാന ഭരണ സംവിധാനത്തിന് ഒരു പരിധി വരെ സഹായിച്ചു . പ്രതേകിച്ചു സ്ത്രീകൾക്കും അടിസ്ഥാന തലത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ സാമൂഹിക പ്രവർത്തകർക്ക് ഭരണ സംവിധാനത്തിൽ ഇടം നൽകി. 

.എന്തൊക്കെ പ്രശ്നം ഉണ്ടായാലും ജനങ്ങളോട് നേരിട്ട് ഇടപെടുന്നത് പഞ്ചായത്ത്‌ സംവിധാനമാണ്. ദുരന്തങ്ങളിൽ ജനങ്ങളോടോത്തു ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുന്നത് പഞ്ചായത്ത്‌ രാജ്‌ സംവിധാനമാണ് 

ഏതാണ്ട് മുപ്പതുകൊല്ലങ്ങൾക്ക് മുന്നെ  ലോകത്തു പല രാജ്യങ്ങളും ലോക്കൽ ഗവൻമെന്റിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ശക്തിപെടുത്താനുള്ള പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ചു. അതു പെട്ടന്ന് സംഭവിച്ച മാറ്റമല്ല. 

അധികാര  പ്രക്രിയയിലും വികസന കാഴ്ചപ്പാടിലും വരേണ്യ ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തിൽ നിന്ന് ജനായത്തവൽക്കരണ ജനകീയതയിലെക്കുള്ള മാറ്റങ്ങളുടെ ഫലമാണ്.  

മാറ്റങ്ങളുട രാഷ്ട്രീയ -സാമൂഹിക പോളിസി വശങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കണമെങ്കിൽ അവയുടെ ചരിത്ര രാഷ്ട്രീയ പരിണാമങ്ങളെകുറിച്ചുള്ള  ധാരണ ആവശ്യമാണ്. 

. രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന് ശേഷമുണ്ടായ വികസനമാതൃക സർക്കാർ കേന്ദ്രീകൃത്യമായിരുന്നു. State -centric development model. 

അങ്ങനെയുള്ള വികസന മോഡലിൽ ഓരോ രാജ്യത്തിന്റെയും തലസ്ഥാനങ്ങളിൽ സർക്കാർ തലപ്പത്തു ഉള്ളവരും,  ഉദ്യോഗസ്ഥ വിദഗ്‌ധരും, സാമ്പത്തിക  / പൊളിസി വിദഗ്‌ധരും  കൂടി മുകളിൽ ഇരുന്നു ചിന്തിച്ചു താഴെയുള്ള ജനങ്ങൾക്ക് എന്ത് വേണം എന്നു ആലോചിച്ചു വിവിധ പോളിസിയും വികസന പദ്ധതിയും നടപ്പാക്കി. മുകളിൽ നിന്ന് താഴോട്ടുള്ള വികസനം. Top down development model. 

ഇങ്ങനെയുള്ള വികസന മാതൃക ഒരു രക്ഷകർതൃ രാഷ്ട്രീയമാണ് (politics of patronisation )സൃഷ്ട്ടിച്ചത്.  ജനാധിപത്യം  പല രാജ്യങ്ങളിലും ജനങ്ങളുടെ പേരിൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ച  രാഷ്ട്രീയ -ഉദ്യോഗസ്ഥ -സൈനീക  വരേണ്യ അധികാര പ്രയോഗ സംവിധാനമായി പരിണമിച്ചു. 

ഇന്ത്യയിൽ അങ്ങനെയുള്ള സംവിധാനം നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നത് പാർട്ടി ഭേദമന്യേ മേൽ ജാതി മേൽക്കോയ്മക്കാരാണ്. അതു ഒരു പെട്രേനേജ് നെറ്റ്വർക്ക് രാഷ്ട്രീയമുണ്ടാക്കി അതിനെ ജനാധിപത്യം എന്നു വിളിച്ചു. അതു കൊണ്ട് അന്നും ഇന്നും അംബേദ്കർ പറഞ്ഞത് പ്രസക്തമാണ്. 

അങ്ങനെ മുകളിൽ നിന്നും താഴോട്ടുള്ള വികസന മാതൃക നടത്തിയത് ബ്യുറോക്രസി എന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥ മേധാവിത്ത  സംവിധാനമാണ്. കാലക്രമേണ ജനങ്ങൾക്ക് സർക്കാർ എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഉദ്യോഗസ്ഥ പ്രമുഖരും മന്ത്രിമാരുമായി മാറി. 

ഇന്ത്യയെപോലെ കോളനി അധികാര വ്യവവസ്ഥയിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിയെങ്കിലും സർക്കാർ ജനങ്ങൾക്ക് മുകളിലുള്ള സംവിധാനമായി തുടർന്നു. തിരെഞ്ഞെടുപ്പ് കഴിഞ്ഞു എം ൽ എ യും എംപിയും മന്ത്രിയൊക്കെയായാലും നാട്ടു വാഴി ഫ്യുഡൽ മനസ്ഥിതി തുടർന്നു. ലിബറൽ ഭരണഘടനയും കൊളോണിയൽ പോലീസ് /ഉദ്യോഗസ്ഥ പ്രമുഖ മനോഭാവങ്ങൾ പെട്ടന്ന് മാറിയില്ല. 

1980 കൾ ആയപ്പോഴേക്കും ലോകത്തു പല രാജ്യങ്ങളി ലും ജനങ്ങൾ കൊടുക്കുന്ന നികുതിയിൽ ഒട്ടു മുക്കാലും സർക്കാർ എന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥ സംവിധാനത്തെ നിലനിർത്തുന്നതിനും മന്ത്രി സന്നാഹങ്ങൾക്കുമൊക്കെപ്പോയി. ബജറ്റിൽ കാശ് ഇല്ലാതെ വന്നപ്പോൾ കടം എടുത്തു. ജനങ്ങൾ സർക്കാരിന് നികുതി കൊടുത്തു എങ്കിലും സർക്കാർ ജനങ്ങളുടെ മുകളിൽ നിൽക്കുന്ന സംവിധാനമായി തുടർന്നു. 

ഈ സാഹചര്യംത്തിലാണ് രാജീവ് ഗാന്ധി പറഞ്ഞത് സർക്കാർ ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി എന്ന് പറഞ്ഞു ചിലവാക്കുന്ന ഒരു രൂപയിൽ നിന്ന് വെറും പതിനഞ്ചു പൈസ മാത്രമാണ് ജനങ്ങളുടെ അടുത്തു എത്തുന്നത്.  

പല ആഫ്രിക്കൻ ഏഷ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലും സർക്കാരും സൈന്യവും പോലീസും തടിച്ചു കൊഴുത്തെങ്കിലും ജനങ്ങൾ പട്ടിണിയിൽ തന്നെയായൊരുന്നു.  ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള വികസനത്തിന്റെ പേരിൽ വികസിച്ചത് സർക്കാരും ഭരണ പാർട്ടികളുമാണ്. 

ജെ എസ് അടൂർ 

തുടരും

Anilkumar Manmeda, Nissam Syed and 52 others

1 comment

Comment