പഞ്ചായത്ത്‌ രാജിലേക്കുള്ള നാൾവഴികൾ -1.
ഭാഗം : ഒന്നു
അധികാര പ്രക്രിയ, വികസനം, ജനായത്തം
അധികാര -ഭരണ പ്രക്രിയയിൽ വിപ്ലവ സമാനമായ ഒന്നാണ് ഇന്ത്യയിലെ 73/74 ഭരണ ഘടന ഭേദഗതിയിലൂടെ വന്ന ത്രിതല പഞ്ചായത്ത്‌ രാജ് സംവിധാനം.
അതു സാമൂഹിക പങ്കാളിത്ത ജനായത്തവൽക്കണ അടിസ്ഥാന ഭരണ സംവിധാനത്തിന് ഒരു പരിധി വരെ സഹായിച്ചു . പ്രതേകിച്ചു സ്ത്രീകൾക്കും അടിസ്ഥാന തലത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ സാമൂഹിക പ്രവർത്തകർക്ക് ഭരണ സംവിധാനത്തിൽ ഇടം നൽകി.
.എന്തൊക്കെ പ്രശ്നം ഉണ്ടായാലും ജനങ്ങളോട് നേരിട്ട് ഇടപെടുന്നത് പഞ്ചായത്ത്‌ സംവിധാനമാണ്. ദുരന്തങ്ങളിൽ ജനങ്ങളോടോത്തു ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുന്നത് പഞ്ചായത്ത്‌ രാജ് സംവിധാനമാണ്
ഏതാണ്ട് മുപ്പതുകൊല്ലങ്ങൾക്ക് മുന്നെ ലോകത്തു പല രാജ്യങ്ങളും ലോക്കൽ ഗവൻമെന്റിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ശക്തിപെടുത്താനുള്ള പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ചു. അതു പെട്ടന്ന് സംഭവിച്ച മാറ്റമല്ല.
അധികാര പ്രക്രിയയിലും വികസന കാഴ്ചപ്പാടിലും വരേണ്യ ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തിൽ നിന്ന് ജനായത്തവൽക്കരണ ജനകീയതയിലെക്കുള്ള മാറ്റങ്ങളുടെ ഫലമാണ്.
മാറ്റങ്ങളുട രാഷ്ട്രീയ -സാമൂഹിക പോളിസി വശങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കണമെങ്കിൽ അവയുടെ ചരിത്ര രാഷ്ട്രീയ പരിണാമങ്ങളെകുറിച്ചുള്ള ധാരണ ആവശ്യമാണ്.
. രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന് ശേഷമുണ്ടായ വികസനമാതൃക സർക്കാർ കേന്ദ്രീകൃത്യമായിരുന്നു. State -centric development model.
അങ്ങനെയുള്ള വികസന മോഡലിൽ ഓരോ രാജ്യത്തിന്റെയും തലസ്ഥാനങ്ങളിൽ സർക്കാർ തലപ്പത്തു ഉള്ളവരും, ഉദ്യോഗസ്ഥ വിദഗ്‌ധരും, സാമ്പത്തിക / പൊളിസി വിദഗ്‌ധരും കൂടി മുകളിൽ ഇരുന്നു ചിന്തിച്ചു താഴെയുള്ള ജനങ്ങൾക്ക് എന്ത് വേണം എന്നു ആലോചിച്ചു വിവിധ പോളിസിയും വികസന പദ്ധതിയും നടപ്പാക്കി. മുകളിൽ നിന്ന് താഴോട്ടുള്ള വികസനം. Top down development model.
ഇങ്ങനെയുള്ള വികസന മാതൃക ഒരു രക്ഷകർതൃ രാഷ്ട്രീയമാണ് (politics of patronisation )സൃഷ്ട്ടിച്ചത്. ജനാധിപത്യം പല രാജ്യങ്ങളിലും ജനങ്ങളുടെ പേരിൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ച രാഷ്ട്രീയ -ഉദ്യോഗസ്ഥ -സൈനീക വരേണ്യ അധികാര പ്രയോഗ സംവിധാനമായി പരിണമിച്ചു.
ഇന്ത്യയിൽ അങ്ങനെയുള്ള സംവിധാനം നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നത് പാർട്ടി ഭേദമന്യേ മേൽ ജാതി മേൽക്കോയ്മക്കാരാണ്. അതു ഒരു പെട്രേനേജ് നെറ്റ്വർക്ക് രാഷ്ട്രീയമുണ്ടാക്കി അതിനെ ജനാധിപത്യം എന്നു വിളിച്ചു. അതു കൊണ്ട് അന്നും ഇന്നും അംബേദ്കർ പറഞ്ഞത് പ്രസക്തമാണ്.
അങ്ങനെ മുകളിൽ നിന്നും താഴോട്ടുള്ള വികസന മാതൃക നടത്തിയത് ബ്യുറോക്രസി എന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥ മേധാവിത്ത സംവിധാനമാണ്. കാലക്രമേണ ജനങ്ങൾക്ക് സർക്കാർ എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഉദ്യോഗസ്ഥ പ്രമുഖരും മന്ത്രിമാരുമായി മാറി.
ഇന്ത്യയെപോലെ കോളനി അധികാര വ്യവവസ്ഥയിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിയെങ്കിലും സർക്കാർ ജനങ്ങൾക്ക് മുകളിലുള്ള സംവിധാനമായി തുടർന്നു. തിരെഞ്ഞെടുപ്പ് കഴിഞ്ഞു എം ൽ എ യും എംപിയും മന്ത്രിയൊക്കെയായാലും നാട്ടു വാഴി ഫ്യുഡൽ മനസ്ഥിതി തുടർന്നു. ലിബറൽ ഭരണഘടനയും കൊളോണിയൽ പോലീസ് /ഉദ്യോഗസ്ഥ പ്രമുഖ മനോഭാവങ്ങൾ പെട്ടന്ന് മാറിയില്ല.
1980 കൾ ആയപ്പോഴേക്കും ലോകത്തു പല രാജ്യങ്ങളി ലും ജനങ്ങൾ കൊടുക്കുന്ന നികുതിയിൽ ഒട്ടു മുക്കാലും സർക്കാർ എന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥ സംവിധാനത്തെ നിലനിർത്തുന്നതിനും മന്ത്രി സന്നാഹങ്ങൾക്കുമൊക്കെപ്പോയി. ബജറ്റിൽ കാശ് ഇല്ലാതെ വന്നപ്പോൾ കടം എടുത്തു. ജനങ്ങൾ സർക്കാരിന് നികുതി കൊടുത്തു എങ്കിലും സർക്കാർ ജനങ്ങളുടെ മുകളിൽ നിൽക്കുന്ന സംവിധാനമായി തുടർന്നു.
ഈ സാഹചര്യംത്തിലാണ് രാജീവ് ഗാന്ധി പറഞ്ഞത് സർക്കാർ ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി എന്ന് പറഞ്ഞു ചിലവാക്കുന്ന ഒരു രൂപയിൽ നിന്ന് വെറും പതിനഞ്ചു പൈസ മാത്രമാണ് ജനങ്ങളുടെ അടുത്തു എത്തുന്നത്.
പല ആഫ്രിക്കൻ ഏഷ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലും സർക്കാരും സൈന്യവും പോലീസും തടിച്ചു കൊഴുത്തെങ്കിലും ജനങ്ങൾ പട്ടിണിയിൽ തന്നെയായൊരുന്നു. ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള വികസനത്തിന്റെ പേരിൽ വികസിച്ചത് സർക്കാരും ഭരണ പാർട്ടികളുമാണ്.
ജെ എസ് അടൂർ
തുടരും
ഭാഗം : ഒന്നു
അധികാര പ്രക്രിയ, വികസനം, ജനായത്തം
അധികാര -ഭരണ പ്രക്രിയയിൽ വിപ്ലവ സമാനമായ ഒന്നാണ് ഇന്ത്യയിലെ 73/74 ഭരണ ഘടന ഭേദഗതിയിലൂടെ വന്ന ത്രിതല പഞ്ചായത്ത്‌ രാജ് സംവിധാനം.
അതു സാമൂഹിക പങ്കാളിത്ത ജനായത്തവൽക്കണ അടിസ്ഥാന ഭരണ സംവിധാനത്തിന് ഒരു പരിധി വരെ സഹായിച്ചു . പ്രതേകിച്ചു സ്ത്രീകൾക്കും അടിസ്ഥാന തലത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ സാമൂഹിക പ്രവർത്തകർക്ക് ഭരണ സംവിധാനത്തിൽ ഇടം നൽകി.
.എന്തൊക്കെ പ്രശ്നം ഉണ്ടായാലും ജനങ്ങളോട് നേരിട്ട് ഇടപെടുന്നത് പഞ്ചായത്ത്‌ സംവിധാനമാണ്. ദുരന്തങ്ങളിൽ ജനങ്ങളോടോത്തു ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുന്നത് പഞ്ചായത്ത്‌ രാജ് സംവിധാനമാണ്
ഏതാണ്ട് മുപ്പതുകൊല്ലങ്ങൾക്ക് മുന്നെ ലോകത്തു പല രാജ്യങ്ങളും ലോക്കൽ ഗവൻമെന്റിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ശക്തിപെടുത്താനുള്ള പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ചു. അതു പെട്ടന്ന് സംഭവിച്ച മാറ്റമല്ല.
അധികാര പ്രക്രിയയിലും വികസന കാഴ്ചപ്പാടിലും വരേണ്യ ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തിൽ നിന്ന് ജനായത്തവൽക്കരണ ജനകീയതയിലെക്കുള്ള മാറ്റങ്ങളുടെ ഫലമാണ്.
മാറ്റങ്ങളുട രാഷ്ട്രീയ -സാമൂഹിക പോളിസി വശങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കണമെങ്കിൽ അവയുടെ ചരിത്ര രാഷ്ട്രീയ പരിണാമങ്ങളെകുറിച്ചുള്ള ധാരണ ആവശ്യമാണ്.
. രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന് ശേഷമുണ്ടായ വികസനമാതൃക സർക്കാർ കേന്ദ്രീകൃത്യമായിരുന്നു. State -centric development model.
അങ്ങനെയുള്ള വികസന മോഡലിൽ ഓരോ രാജ്യത്തിന്റെയും തലസ്ഥാനങ്ങളിൽ സർക്കാർ തലപ്പത്തു ഉള്ളവരും, ഉദ്യോഗസ്ഥ വിദഗ്‌ധരും, സാമ്പത്തിക / പൊളിസി വിദഗ്‌ധരും കൂടി മുകളിൽ ഇരുന്നു ചിന്തിച്ചു താഴെയുള്ള ജനങ്ങൾക്ക് എന്ത് വേണം എന്നു ആലോചിച്ചു വിവിധ പോളിസിയും വികസന പദ്ധതിയും നടപ്പാക്കി. മുകളിൽ നിന്ന് താഴോട്ടുള്ള വികസനം. Top down development model.
ഇങ്ങനെയുള്ള വികസന മാതൃക ഒരു രക്ഷകർതൃ രാഷ്ട്രീയമാണ് (politics of patronisation )സൃഷ്ട്ടിച്ചത്. ജനാധിപത്യം പല രാജ്യങ്ങളിലും ജനങ്ങളുടെ പേരിൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ച രാഷ്ട്രീയ -ഉദ്യോഗസ്ഥ -സൈനീക വരേണ്യ അധികാര പ്രയോഗ സംവിധാനമായി പരിണമിച്ചു.
ഇന്ത്യയിൽ അങ്ങനെയുള്ള സംവിധാനം നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നത് പാർട്ടി ഭേദമന്യേ മേൽ ജാതി മേൽക്കോയ്മക്കാരാണ്. അതു ഒരു പെട്രേനേജ് നെറ്റ്വർക്ക് രാഷ്ട്രീയമുണ്ടാക്കി അതിനെ ജനാധിപത്യം എന്നു വിളിച്ചു. അതു കൊണ്ട് അന്നും ഇന്നും അംബേദ്കർ പറഞ്ഞത് പ്രസക്തമാണ്.
അങ്ങനെ മുകളിൽ നിന്നും താഴോട്ടുള്ള വികസന മാതൃക നടത്തിയത് ബ്യുറോക്രസി എന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥ മേധാവിത്ത സംവിധാനമാണ്. കാലക്രമേണ ജനങ്ങൾക്ക് സർക്കാർ എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഉദ്യോഗസ്ഥ പ്രമുഖരും മന്ത്രിമാരുമായി മാറി.
ഇന്ത്യയെപോലെ കോളനി അധികാര വ്യവവസ്ഥയിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിയെങ്കിലും സർക്കാർ ജനങ്ങൾക്ക് മുകളിലുള്ള സംവിധാനമായി തുടർന്നു. തിരെഞ്ഞെടുപ്പ് കഴിഞ്ഞു എം ൽ എ യും എംപിയും മന്ത്രിയൊക്കെയായാലും നാട്ടു വാഴി ഫ്യുഡൽ മനസ്ഥിതി തുടർന്നു. ലിബറൽ ഭരണഘടനയും കൊളോണിയൽ പോലീസ് /ഉദ്യോഗസ്ഥ പ്രമുഖ മനോഭാവങ്ങൾ പെട്ടന്ന് മാറിയില്ല.
1980 കൾ ആയപ്പോഴേക്കും ലോകത്തു പല രാജ്യങ്ങളി ലും ജനങ്ങൾ കൊടുക്കുന്ന നികുതിയിൽ ഒട്ടു മുക്കാലും സർക്കാർ എന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥ സംവിധാനത്തെ നിലനിർത്തുന്നതിനും മന്ത്രി സന്നാഹങ്ങൾക്കുമൊക്കെപ്പോയി. ബജറ്റിൽ കാശ് ഇല്ലാതെ വന്നപ്പോൾ കടം എടുത്തു. ജനങ്ങൾ സർക്കാരിന് നികുതി കൊടുത്തു എങ്കിലും സർക്കാർ ജനങ്ങളുടെ മുകളിൽ നിൽക്കുന്ന സംവിധാനമായി തുടർന്നു.
ഈ സാഹചര്യംത്തിലാണ് രാജീവ് ഗാന്ധി പറഞ്ഞത് സർക്കാർ ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി എന്ന് പറഞ്ഞു ചിലവാക്കുന്ന ഒരു രൂപയിൽ നിന്ന് വെറും പതിനഞ്ചു പൈസ മാത്രമാണ് ജനങ്ങളുടെ അടുത്തു എത്തുന്നത്.
പല ആഫ്രിക്കൻ ഏഷ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലും സർക്കാരും സൈന്യവും പോലീസും തടിച്ചു കൊഴുത്തെങ്കിലും ജനങ്ങൾ പട്ടിണിയിൽ തന്നെയായൊരുന്നു. ജനങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള വികസനത്തിന്റെ പേരിൽ വികസിച്ചത് സർക്കാരും ഭരണ പാർട്ടികളുമാണ്.
ജെ എസ് അടൂർ
തുടരും
പഞ്ചായത്ത്‌ രാജിലെക്കുള്ള നാൾ വഴികൾ -2
ഭാഗം -2
ലോകത്തിലെ രാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങളുടെ കാലം
സർക്കാർ എന്നത് പബ്ലിക് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷനായി. എന്നാൽ എൺപതുകളിൽ മുകളിൽ നിന്ന് താഴോട്ടുള്ള വികസനമോഡൽ വിമർശിക്കപ്പെട്ടു.
അതിൽ ഏറ്റവും പ്രധാന വിമർശനം ജനപങ്കാളിത്തമില്ലാത്ത വികസനം ജനങ്ങളിൽ എത്തില്ല എന്നതായിരുന്നു. ഡേവിഡ് കോർട്ടേനെ പോലുള്ളവർ പിപ്പിൾ സെന്റഡ് ഡവലപ്പ് മെന്റ് അഥവാ ജന കേന്ദ്രീകൃത ജനകീയ വികസനം എന്ന ആശയങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്തു. റോബർട്ട്‌ ചേമ്പേഴ്സിനെപോലെയുള്ളവർ പങ്കാളിത്ത വികസനത്തെകുറിച്ച് എഴുതി .
ഇന്ത്യയിൽ രജനി കോത്താരിയെപ്പോലുള്ളവർ പങ്കാളിത്ത ജനായത്തത്തെകുറിച്ചും രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് അപ്പുറം ഉള്ള ജന സഞ്ചയങ്ങളെകുറിച്ചും സിവിൽ സമൂഹ ഇടപെടലിന്റെ പ്രസക്തിയെകുറിച്ച് എഴുതി. എൽ സി ജെയിൻ സഹകരണ പ്രസ്ഥാനത്തെകുറിച്ചും പഞ്ചായത്ത്‌ ഭരണം ശക്തമാകണ്ടതിനെകുറിച്ചും എഴുതി . ഇള ഭട്ട്, ദേവകി ജെയിൻ എല്ലാം സ്ത്രീകളുടെ പങ്കാളിത്തം ഇല്ലാത്ത വികസനം സമൂഹത്തെ മാറ്റില്ല എന്ന് വാദിച്ചു.
1970 കളുടെ മധ്യം മുതൽ വികസനം എന്താണ്? വികസനം ആർക്ക് വേണ്ടി? വികസനം എങ്ങനെ എന്ന ചർച്ച സർക്കാരിന് അപ്പുറം ജനങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യുവാൻ തുടങ്ങി? വികസന രാഷ്ട്രീയം ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടു?. പരിസ്ഥിതിയുടെ വിനാശം നടത്തുന്ന സർക്കാർ നയങ്ങൾ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ഇന്ത്യൻ സാഹചര്യത്തിൽ ചിപ്കോ പ്രസ്ഥാനവും അതുപോലെ കേരളത്തിൽ സയലന്റ്റ് വാലി സാമൂഹിക അഡ്വക്കസിയും വികസന മാതൃകകളെ ചോദ്യം ചെയ്തു.
1970 കളുടെ അവസാനത്തോടെ ലോകത്തു പല ഭാഗങ്ങളിലും സിവിൽ സമൂഹ സംഘടനകൾ സജീവമായി. നേരെത്തെയുള്ള മിഷനറി ചാരിറ്റി രക്ഷകർതൃ നിലപാടിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ ജനകീയ സംവാദത്തിലെക്ക് പോയി. മനുഷ്യ അവകാശ സംഘടനകൾ പല രാജ്യങ്ങളിലും വന്നു.
ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയ വ്യവഹാരത്തിന്റ റപ്‌ച്ചർ അഥവാ ഒരു തരം പിളർന്നു വേർതിരിയുന്ന സാഹചര്യം ആയിരുന്നു അടിയന്തര അവസ്ഥ.അടിയന്തര അവസ്ഥക്ക് ശേഷം ഉരുത്തിരിഞ്ഞ രാഷ്ട്രീയ ഡിസൈൻ ആണ് ഇന്നും തുടരുന്നത്.
ലോകത്തും ഇന്ത്യയിലും ഇന്ന് കാണുന്ന പലരാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങളുടെയും തുടക്കം 1977 മുതൽ 1982/3 വരെയുള്ള കാലത്താണ്.
ഇന്ത്യയിൽ ആ കാലത്താണ് കൊൺഗ്രെസ്സ് സിസ്റ്റം എന്ന ഭരണ പാർട്ടി വ്യവസ്ഥ ശിഥിലമായി ഉള്ളിൽ നിന്നും വെളിയിൽ നിന്നും തകരാൻ തുടങ്ങിയത് . ആർ എസ് എസി ന്റെ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയായ ജനസംഖ് ജനത പാർട്ടിയായി അധികാരത്തിൽ എത്തി ഭാരതീയ ജനത പാർട്ടിയായത് ആ കാലത്താണ്.
പഴയ ലോഹ്യ സോഷ്യലിസ്റ്റുകൾ.സംസ്ഥാന -ഒബിസി ജാതി പാർട്ടികളായി രൂപാന്തരം പ്രാപിക്കാൻ തുടങ്ങിയത് അതെ കാലത്താണ്. കാന്ഷി
റാമിന്റ് നേത്രത്തിൽ ബി എസ് പി പോലെയുള്ള ദളിത് രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ തുടക്കവു അക്കാലത്താണ്.
സർക്കാരിതര സിവിൽ സമൂഹ സംരഭങ്ങൾ വികസനം വ്യവഹാരത്തിൽ സ്ഥായിയായ ഇടപെടലുകൾ നടത്തുവാൻ തുടങ്ങിയത് ഈ കാലഘട്ടത്തിലാണ്.
അതു പോലെ പി യൂ സി ൽ പോലുള്ള മനുഷ്യ അവകാശ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ, സെന്റർ ഫോർ സയൻസ് ആൻഡ് എൻവിയോൻമെന്റ്(CSE )പോലെയുള്ള പരിസ്ഥിതി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ. കേരളത്തിലെ കേരള ശാസ്ത്ര സാഹിത്യംപരിഷതത്തു പോലെയുള്ള സിവിൽ സൊസൈറ്റി സാമൂഹിക പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ.സെൽഫ് എംപ്ലോയ്ഡ് വിമൻസ് അസോസിയേഷൻ (sewa )പോലുള്ള സ്ത്രീ ശാക്തീകരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ. അതു പോലെ ദളിത് ആദിവാസി അവകാശ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ. ഇവയിലെല്ലാം സജീവമായി രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് അപ്പുറമുള്ള ഒരു സിവിൽ സമൂഹ നേതൃത്വം സജീവമായി.
ഇതിന് അന്തരാഷ്ട്രയ തലത്തിൽ ഉണ്ടായ ഫണ്ടിങ് പോളിസി മാറ്റങ്ങളും വികസന കാഴ്ചപ്പാടിലുള്ള മാറ്റങ്ങളും കാരണമാണ്.
1977-83 കാല ഘട്ടത്തിലാണ് നിയോ ലിബറൽ ഇക്കോണോമിക് പോളിസിയും നിയോ കൺസേർവേറ്റിവ് പൊളിറ്റിക്സ് ഒത്തു ചേർന്നു പുതിയ അന്തരാഷ്ട്ര രാഷ്ട്രീയ വ്യവഹാര സ്വാധീനം വളർന്നത്.
റീഗൻ -താച്ചർ പോളിസി കോണ്സെന്സ് അനുസരിച്ചു വേൾഡ് ബാങ്കും ഐ എം എഫും കടമെടുത്ത രാജ്യങ്ങളുടെ പോളിസി മാറ്റങ്ങൾക്ക് കണ്ടീഷനലിറ്റി അടിച്ചേൽപ്പിച്ചാണ് നിയോ ലിബറൽ പോളിസി വ്യവസ്ഥിതി ഉപയോഗിച്ചു എഷ്യയിലെയും ആഫ്രിക്കയിലെയും ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയിലെയും മാർക്കറ്റുകൾ യൂറോപ്പ്യന് അമേരിക്കക്കന് ഉത്ഭന്നങ്ങൾക്ക് കമ്പനികൾക്ക് വേണ്ടിയും തുറന്നത്
ചൈനയിലും ഇറാനിലും ലോകത്തു പലയിടത്തും രാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങളുടെ കാലം ആയിരുന്നു 1977 മുതലുള്ള സമയം..
കേരളത്തിൽ ഇന്ന് കാണുന്ന എൽ ഡി എഫ് /യു ഡി എഫ് ദ്വിന്ദ രാഷ്ട്രീയവും 1980കളുടെ ആദ്യം തുടങ്ങിയതാണ്
ആയിരത്തി തൊള്ളായിത്തി എൺപത്കളിലുണ്ടായ ദേശീയ, അന്തർ ദേശീയ രാഷ്ട്രീയ /പോളിസി മാറ്റങ്ങളുട പശ്ചാത്തലത്തിൽ വേണം ഇന്ത്യയിലെ പഞ്ചായത്ത്‌ രാജ് മാറ്റങ്ങളുടെ തുടക്കത്തെ മനസ്സിലാക്കണ്ടത്
തുടരും
ജെ എസ് അടൂർ
ഭാഗം -2
ലോകത്തിലെ രാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങളുടെ കാലം
സർക്കാർ എന്നത് പബ്ലിക് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷനായി. എന്നാൽ എൺപതുകളിൽ മുകളിൽ നിന്ന് താഴോട്ടുള്ള വികസനമോഡൽ വിമർശിക്കപ്പെട്ടു.
അതിൽ ഏറ്റവും പ്രധാന വിമർശനം ജനപങ്കാളിത്തമില്ലാത്ത വികസനം ജനങ്ങളിൽ എത്തില്ല എന്നതായിരുന്നു. ഡേവിഡ് കോർട്ടേനെ പോലുള്ളവർ പിപ്പിൾ സെന്റഡ് ഡവലപ്പ് മെന്റ് അഥവാ ജന കേന്ദ്രീകൃത ജനകീയ വികസനം എന്ന ആശയങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്തു. റോബർട്ട്‌ ചേമ്പേഴ്സിനെപോലെയുള്ളവർ പങ്കാളിത്ത വികസനത്തെകുറിച്ച് എഴുതി .
ഇന്ത്യയിൽ രജനി കോത്താരിയെപ്പോലുള്ളവർ പങ്കാളിത്ത ജനായത്തത്തെകുറിച്ചും രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് അപ്പുറം ഉള്ള ജന സഞ്ചയങ്ങളെകുറിച്ചും സിവിൽ സമൂഹ ഇടപെടലിന്റെ പ്രസക്തിയെകുറിച്ച് എഴുതി. എൽ സി ജെയിൻ സഹകരണ പ്രസ്ഥാനത്തെകുറിച്ചും പഞ്ചായത്ത്‌ ഭരണം ശക്തമാകണ്ടതിനെകുറിച്ചും എഴുതി . ഇള ഭട്ട്, ദേവകി ജെയിൻ എല്ലാം സ്ത്രീകളുടെ പങ്കാളിത്തം ഇല്ലാത്ത വികസനം സമൂഹത്തെ മാറ്റില്ല എന്ന് വാദിച്ചു.
1970 കളുടെ മധ്യം മുതൽ വികസനം എന്താണ്? വികസനം ആർക്ക് വേണ്ടി? വികസനം എങ്ങനെ എന്ന ചർച്ച സർക്കാരിന് അപ്പുറം ജനങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യുവാൻ തുടങ്ങി? വികസന രാഷ്ട്രീയം ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടു?. പരിസ്ഥിതിയുടെ വിനാശം നടത്തുന്ന സർക്കാർ നയങ്ങൾ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ഇന്ത്യൻ സാഹചര്യത്തിൽ ചിപ്കോ പ്രസ്ഥാനവും അതുപോലെ കേരളത്തിൽ സയലന്റ്റ് വാലി സാമൂഹിക അഡ്വക്കസിയും വികസന മാതൃകകളെ ചോദ്യം ചെയ്തു.
1970 കളുടെ അവസാനത്തോടെ ലോകത്തു പല ഭാഗങ്ങളിലും സിവിൽ സമൂഹ സംഘടനകൾ സജീവമായി. നേരെത്തെയുള്ള മിഷനറി ചാരിറ്റി രക്ഷകർതൃ നിലപാടിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ ജനകീയ സംവാദത്തിലെക്ക് പോയി. മനുഷ്യ അവകാശ സംഘടനകൾ പല രാജ്യങ്ങളിലും വന്നു.
ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയ വ്യവഹാരത്തിന്റ റപ്‌ച്ചർ അഥവാ ഒരു തരം പിളർന്നു വേർതിരിയുന്ന സാഹചര്യം ആയിരുന്നു അടിയന്തര അവസ്ഥ.അടിയന്തര അവസ്ഥക്ക് ശേഷം ഉരുത്തിരിഞ്ഞ രാഷ്ട്രീയ ഡിസൈൻ ആണ് ഇന്നും തുടരുന്നത്.
ലോകത്തും ഇന്ത്യയിലും ഇന്ന് കാണുന്ന പലരാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങളുടെയും തുടക്കം 1977 മുതൽ 1982/3 വരെയുള്ള കാലത്താണ്.
ഇന്ത്യയിൽ ആ കാലത്താണ് കൊൺഗ്രെസ്സ് സിസ്റ്റം എന്ന ഭരണ പാർട്ടി വ്യവസ്ഥ ശിഥിലമായി ഉള്ളിൽ നിന്നും വെളിയിൽ നിന്നും തകരാൻ തുടങ്ങിയത് . ആർ എസ് എസി ന്റെ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയായ ജനസംഖ് ജനത പാർട്ടിയായി അധികാരത്തിൽ എത്തി ഭാരതീയ ജനത പാർട്ടിയായത് ആ കാലത്താണ്.
പഴയ ലോഹ്യ സോഷ്യലിസ്റ്റുകൾ.സംസ്ഥാന -ഒബിസി ജാതി പാർട്ടികളായി രൂപാന്തരം പ്രാപിക്കാൻ തുടങ്ങിയത് അതെ കാലത്താണ്. കാന്ഷി
റാമിന്റ് നേത്രത്തിൽ ബി എസ് പി പോലെയുള്ള ദളിത് രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ തുടക്കവു അക്കാലത്താണ്.
സർക്കാരിതര സിവിൽ സമൂഹ സംരഭങ്ങൾ വികസനം വ്യവഹാരത്തിൽ സ്ഥായിയായ ഇടപെടലുകൾ നടത്തുവാൻ തുടങ്ങിയത് ഈ കാലഘട്ടത്തിലാണ്.
അതു പോലെ പി യൂ സി ൽ പോലുള്ള മനുഷ്യ അവകാശ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ, സെന്റർ ഫോർ സയൻസ് ആൻഡ് എൻവിയോൻമെന്റ്(CSE )പോലെയുള്ള പരിസ്ഥിതി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ. കേരളത്തിലെ കേരള ശാസ്ത്ര സാഹിത്യംപരിഷതത്തു പോലെയുള്ള സിവിൽ സൊസൈറ്റി സാമൂഹിക പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ.സെൽഫ് എംപ്ലോയ്ഡ് വിമൻസ് അസോസിയേഷൻ (sewa )പോലുള്ള സ്ത്രീ ശാക്തീകരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ. അതു പോലെ ദളിത് ആദിവാസി അവകാശ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ. ഇവയിലെല്ലാം സജീവമായി രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് അപ്പുറമുള്ള ഒരു സിവിൽ സമൂഹ നേതൃത്വം സജീവമായി.
ഇതിന് അന്തരാഷ്ട്രയ തലത്തിൽ ഉണ്ടായ ഫണ്ടിങ് പോളിസി മാറ്റങ്ങളും വികസന കാഴ്ചപ്പാടിലുള്ള മാറ്റങ്ങളും കാരണമാണ്.
1977-83 കാല ഘട്ടത്തിലാണ് നിയോ ലിബറൽ ഇക്കോണോമിക് പോളിസിയും നിയോ കൺസേർവേറ്റിവ് പൊളിറ്റിക്സ് ഒത്തു ചേർന്നു പുതിയ അന്തരാഷ്ട്ര രാഷ്ട്രീയ വ്യവഹാര സ്വാധീനം വളർന്നത്.
റീഗൻ -താച്ചർ പോളിസി കോണ്സെന്സ് അനുസരിച്ചു വേൾഡ് ബാങ്കും ഐ എം എഫും കടമെടുത്ത രാജ്യങ്ങളുടെ പോളിസി മാറ്റങ്ങൾക്ക് കണ്ടീഷനലിറ്റി അടിച്ചേൽപ്പിച്ചാണ് നിയോ ലിബറൽ പോളിസി വ്യവസ്ഥിതി ഉപയോഗിച്ചു എഷ്യയിലെയും ആഫ്രിക്കയിലെയും ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയിലെയും മാർക്കറ്റുകൾ യൂറോപ്പ്യന് അമേരിക്കക്കന് ഉത്ഭന്നങ്ങൾക്ക് കമ്പനികൾക്ക് വേണ്ടിയും തുറന്നത്
ചൈനയിലും ഇറാനിലും ലോകത്തു പലയിടത്തും രാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങളുടെ കാലം ആയിരുന്നു 1977 മുതലുള്ള സമയം..
കേരളത്തിൽ ഇന്ന് കാണുന്ന എൽ ഡി എഫ് /യു ഡി എഫ് ദ്വിന്ദ രാഷ്ട്രീയവും 1980കളുടെ ആദ്യം തുടങ്ങിയതാണ്
ആയിരത്തി തൊള്ളായിത്തി എൺപത്കളിലുണ്ടായ ദേശീയ, അന്തർ ദേശീയ രാഷ്ട്രീയ /പോളിസി മാറ്റങ്ങളുട പശ്ചാത്തലത്തിൽ വേണം ഇന്ത്യയിലെ പഞ്ചായത്ത്‌ രാജ് മാറ്റങ്ങളുടെ തുടക്കത്തെ മനസ്സിലാക്കണ്ടത്
തുടരും
ജെ എസ് അടൂർ
No comments:
Post a Comment