ആഗോളവൾക്കരിക്കപ്പെട്ട മലയാളികൾ

ഇന്നത്തെ ചിന്താ വിഷയം മലയാളികളുടെ ആഗോളവൽക്കരണത്തെ കുറിച്ചാണ്. ഒരു പത്തു ഇരുപതു കൊല്ലം മുന്നേ കേരളത്തിലെ മുക്കിലും മൂലയിലും പ്രിയ സഖാക്കൾ ആഗോളവൾക്കാരണതിനെതിരെയും അമേരിക്കൻ സാമ്രാജ്യത്തെയുമൊക്കെ എതിർത്തു മൈക്ക് സ്ടാന്റിന്റെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ചുനിന്നു ഘോര ഘോരം പ്രസംഗിക്കുമായിരുന്നു. ഇപ്പോഴ്ത് അത്ര കേൾക്കാനില്ല. അതിന്റെ കാര്യം എന്താണെന്നു ഞാൻ രഹസ്യമായി ഒരു പ്രിയ സഖാവിനോട് ചോദിച്ചു. " പിള്ളേര് മൂന്നും അമേരിക്കയിലെ നല്ല മൾട്ടി നാഷണൽ കമ്പിനികളിൽ, പിന്നെ ഞാനിപ്പോ പകുതി സമയം അവിടയ. ബേബി സിറ്റിങ്ങാനു പണി. നേതാക്കളുടെ മക്കളെല്ലാം വിദേശത്ത് സുഖമായി കഴിയുന്നു. പിന്നെ ഞാനെങ്ങനെ ആഗോളവൽക്കരണത്തിന് എതിരെ പ്രസംഗിക്കും സഖാവേ ?'' നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ചൂടിപ്പോ കൂടുതലാണെമ്കിലും തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് ഇതുവരെ വലിയ ചൂടോന്നും ഇവിടില്ല. പക്ഷെ ന്യൂഓർക്കിലും ഫിലാദഫിയായിലും ലണ്ടനിലും ദുബായിലും ഇരുന്നു കേരള തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെ പറ്റി വേവലതിപ്പെടുന്ന ആത്മാക്കൾ ഏറെയാണ്. കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം മിയാമിയിൽ പോയൊപ്പോൾ അവിടേം ഒരു കേരളാ കോൺഗ്രസ്സുടെന്നു ഒരച്ചയാൻ പറഞ്ഞു. മാണി സാറെന്നു കേട്ടാൽ പുള്ളിക്ക് ജീവനാ. ന്യൂയോർക്കിലും ദുബായിലുമിരിന്നു കേരളത്തിലെ വിപ്ലത്തെ കുറിച്ച് സ്വപ്നം കാണുന്ന സഖാക്കൾ ഏറെയാണ്. ഞാൻ നമ്മുടെ നേതാക്കളെ ഒക്കെ അടുത്ത് കാണുന്നത് തിരുവന്തപുരം ദുബായ് എമിറേറ്റ്സ് ഫ്ളൈറ്റിൽ ആണ്. മിക്കവാറും ബിസിനിസ്സ് കളാസ്സിൽ. ദോഷം പറയരുതല്ലോ നല്ല തങ്കപ്പെട്ട മനുഷ്യർ. പലപ്പോഴും നമ്മുടെ നേതാക്കളെ ഒന്ന് മാനം മര്യാദക്ക് കാണണമെങ്കിൽ ദുബാക്ക് പോകേണ്ട അവസ്ഥയാണ്. അവരെ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ അവരുടെ മക്കളെ കണ്ടു കാര്യം സാധിക്കാം. അതിനു ഇത്ര കുഴപ്പമെന്താണെന്നെ? നമ്മൾ മലയാളികൾ കാക്ക തൊള്ളായിരം വര്ഷങ്ങക്കു മുന്നേ ആഗോളവൾക്കാരിക്കപ്പെട്ട മഹാന്മാരും മഹതികളും ആണ് എന്റെ സാറന്മാരേ. ഇപ്പോൾ കേരളത്തിലുള്ള കപ്പേം ചെനേം റബ്ബറും ഒക്കെ ആമസോണിൽ നിന്ന് ലിസ്ബൻ വഴി കപ്പലിറങ്ങിയതാണ്. പറങ്കി അണ്ടിയും പറങ്ങിപുണ്ണും കപ്പലും കൊച്ചീൽ കപ്പലിറങ്ങി. ചൈനക്കാർ കൊല്ലത്തു കപ്പലാടുപ്പിച്ചു കച്ചോടം ചെയ്തില്ലയിരുവെങ്കിൽ നമുക്ക് കൊഴുക്കട്ടയും, ഇടി അപ്പവും മുറുക്കും അച്ചപ്പവും പിന്നെ ചീന ചട്ടിയും ചീന ഭരണിയും ചീന വലയും ചിന്ന കടയുമുണ്ടാകില്ലയിരുന്നു. കൊല്ലത്തുള്ള പലർക്കും ഇപ്പോഴും ഒരു ചിന്ന ചൈനീസ് ലൂക്കുള്ളത് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ? കേരളത്തിന്റെ തനതായെന്നു നമ്മൾ കരുതുന്ന നാലു കെട്ടും കെട്ടിട നിർമ്മാണ കലയും ചൈനയിൽ നിന്ന് ഇവിടെ കുടിയേറിയതാണ്. കഞ്ഞിയും പിഞ്ഞാണവും ചൈനയിൽ നിന്ന് നാം കടം കൊണ്ടതാണ്. അപ്പവും സ്‌റ്റുവും പൂ കേക്കും പോര്ടുഗീസുകാർ തന്നതാണ്. തെങ്ങു കൃഷി ഇവിടുണ്ടായത് ഡച്ചുകാർ വന്നിട്ടാണ്. റബ്ബർ മലേഷ്യയിൽ നിന്നും മുണ്ടക്കയത് കൊണ്ട് വന്നു സായിപ്പു കൃഷി ചെയ്തു തുടങ്ങിയതാണ്. ഇവിടെ പള്ളീം അമ്പലോം ഒക്കെ പല നാട്ടിൽ നിന്ന് വന്നതാണ്. ജനലും മേശയും കസേരയുമൊകെ നാം പോർത്തുഗീസ് ഭാഷയിൽ നിന്നും കടമെടുത്തതാണ്. കക്കൂസ് ഡച്ചു ഭാഷയിൽ നിന്നും. ബൂര്ഷ ജർമനിയിൽ നീന്നും. മാർക്സമ്മാവൻ ലണ്ടനിൽ നിന്നും. എന്തിന് അധികം പറയുന്നു നമ്മുടെ ജീൻ പൂൾ പോലും യമനിൽ നിന്നും ജോർഡാനിൽ നിന്നും ഈജിപ്തിൽ നിന്നും ലബാനിൽ നിന്നും ചൈനയിൽ നിന്നും യൂറോപ്പിൽ നിന്നുമൊക്കെ കച്ചോടം വഴി പല പരിപാടിയിൽ കൂടി ഇവിടെകൂടിയതാണ്. ഞാനീ എഴുതുന്ന മലയാള ഭാഷ രണ്ടായിരമാണ്ടുണ്ടായിരുന്നുവെന്നു പുളൂ അടിച്ചു നാം ശ്രേഷ്ടട്ട ഭാഷ പദവി ഒക്കെ സങ്കടിപ്പിച്ചെങ്കിലും ഗുണ്ടർട്ട് സായിപ്പും ബെയിലി സായിപ്പോമൊക്കെ ഇല്ലാരുന്നേൽ മലയാളം നമ്മളെഴുതുന്നതും പറയുന്നതും ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കില്ല. തിരുവന്തപുരത് മര്യാദകോരു പൊതു കെട്ടിടം ഉണ്ടങ്കിൽ അത് സായിപ്പ് പണിഞ്ഞതാണ്. ബാർട്ടൻ സായിപ്പിന്റെ മഹ്വതം അറിയണമെങ്കിൽ 1869 ഇൽ പണിത നമ്മുടെ സെക്രട്ടറിയേറ്റ് മന്ദിരവും ഇന്നാളിൽ പണി കഴിപ്പിച്ച നിയമ സഭാ മന്ദിരവും ഒന്ന് തൂക്കി നോക്ക്. കഴിഞ്ഞ പതേൻപത്കൊല്ലമായി നമ്മൾ സിലോണിലും സിംഗപ്പൂരിലും ബർമേലും ബോർണിയോയിലും എത്യോപ്പിയായിലും ടാൻസാനിയായിലും ജർമനിയിലും ജനീവയിലും പേർഷ്യയിലും പിന്നെ കൂട്ടത്തോടെ ഗൾഫ് നാടുകളിലും അമേരിക്ക കാനഡ യു കെ ആസ്‌ട്രേലിയ വഴി ലോകമെമ്പാടും പെറ്റു പെരുകി. ഇന്ത്യയിൽ ഏറ്റവും ആഗോളവൾക്കാരിക്കപ്പെട്ട സമൂഹം നമ്മളാണെന്നുളത്തിൽ തർക്കമില്ല. നമ്മൾ അടിമുടി ആഗോളവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട ആഗോളവളക്കരിക്കപ്പെട് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമൂഹമാണ്. ഒരു കോടി ലക്ഷം രൂപയാണ് വെളിയിൽ നിന്നും നമ്മുടെ ബാങ്കുകളിൽ വന്നു നിറയുന്നത്. കുമ്പനാട് ഒരു കിലോമീറ്ററിനുള്ളിൽ ഒരു ഇരുപതു ബാങ്കുകൾ കാണും. ഞാൻ പോകാത്ത രാജ്യങ്ങൾ കുറവാണ്. ഏതു ദുനിയാവിൽ ചെന്നാലും എനിക്ക് മുമ്പേ എത്തിയ ഒരു മലയാളി കാണും.ആമസോൺ കാടുകളും സംസ്കാരവും കാത്തു സൂക്ഷിക്കാൻ പണിപ്പെടിന്ന പാലക്കാരനായ എന്റെ കൂട്ടുകാരൻ ഷാജി യെ പരിചയപ്പെട്ടത് ബ്രസീലിലെ ബെലേം നഗരത്തിലെ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി ഭക്ഷണ ശാലയിൽ വച്ചാണ്. നോർവേയുടെ ഏറ്റവും അങ്ങേയറ്റം നോർത് പൊളിനടുത്തെ പ്രശസ്ത ഡന്റിസ്റ് ഉതിമൂടുകരനായ എൻെറ കൂട്ടുകാരൻ സജിയാണ്. കിഗാലിയിലെ വലിയ റെസ്റ്റോറന്റിൽ ആഫ്രിക്കൻ ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കിയത് കൊച്ചീക്കാരൻ സന്തോഷ്. ഏറ്റെന്സിലെ ചൈനീസ് റീസ്റ്ററന്റിൽ ഭക്ഷണം വിളമ്പിയത് കിളിമാനൂർക്കാരൻ റഷീദ്. ഇവിടെ ചെറു പ്പക്കാർ പഠിച്ചു പാസായാൽ ആദ്യം ചിന്തിക്കുന്നത് എവിടേലും പോയി രക്ഷ പെടണമെന്നാണ്. അങ്ങനെയാണ് ഞാൻ ചെങ്ങന്നൂരിൽ നിന്നും ജയന്തി ജനതയിൽ കയറി ആഗോള പൗരനായ ഒരു നാടോടി ആയതു. നമ്മുക്ക് കേന്ടക്കി ഫ്രെയിട് ചിക്കാനൊക്കെ ലുലുമാലിരുന്നു അടിച്ചുകൊണ്ടു വീണ്ടും ആഗോളവാക്കരണത്തിനെതിരെ ആത്മ രോക്ഷം കൊള്ളാം.

മലയാളിയുടെ പൊങ്ങച്ച ചാതുര്യo

ഇന്നത്തെ ചിന്താ വിഷയം മലയാളിയുടെ പൊങ്ങച്ച ചാതുര്യത്തെ കുറിച്ചാണ്. കഴിഞ്ഞ പത്തു പതിനഞ്ചു കൊല്ലമായി കേരളത്തിൽ കല്യാണത്തിന് മരണത്തിനും എന്തിന് പറയുന്നു തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് പോലും ഇവന്റ് മാനേജ്മെന്റ് എന്ന പേരിലുള്ള ഒരു തരികിട ഏർപ്പാടുണ്ട്. വിദേശത്തു ഒക്കെ പോയോ റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ് എന്ന പേരിൽ വസ്തു കച്ചോടം നടത്തിയോ സ്വർണ്ണ കടയോ ബ്ലേഡ് കമ്പനിയോ വട്ടി പലിശയോ കള്ളൂ കച്ചവടമോ മാർബിൾ കച്ചവടമോ ഒക്കെ , ഇതോന്നുമില്ലങ്കിൽ നല്ല കൈക്കൂലി കിട്ടുന്ന സർക്കാരുദ്യോഗമോ ഒക്കെയായി മലയാളിക്ക് പത്തു പുത്തനയി തുടങ്ങിയപ്പോൾ തുടങ്ങിയ പൂതിയാണ് ഇവന്റ് മാനേജ്മെന്റ്. ഇപ്പോൾ കല്യാണമെന്നത് ഒരു പൊങ്ങച്ച റിയാലിറ്റി ഷോ ആക്കിയിരിക്കുകയാണ്. അൽപ്പന് ഐശ്വര്യം വന്നാൽ ആർദ്ധരാത്രിക്കും കുടപിടിക്കും എന്ന പഴമൊഴി ഇവിടെ പാഴായി പോയിട്ടില്ല. കാച്ചിൽ കൃഷ്ണ പിള്ളമാർ നാട്ടിൽ സുലഭം. ഈ അടുത്ത് കൊല്ലത്തുകാരനൊരു പുത്തൻ മുതലാളി ഒരു കല്യാണ ഉത്സവും നടത്തി. നമ്മുടെരാഷ്ട്രീയ സിനിമാ സെലിബ്രിട്ടുകളെയോ ഒക്കെ വിളിച്ചു പട്ടും വളയുമൊക്കെ കൊടുത്തു പാട്ടും പാടി ശാപ്പാടും കൊടുത്തു ഫോട്ടോ ഒക്കെ എടുപ്പിച്ചു നമ്മളെ ഒക്കെ രോമാഞ്ചം കൊള്ളിച്ചു. മൊത്തത്തിൽ ഒരു സിനിമ സെറ്റപ്പ് പോലെയായിരുന്നു എന്നാണ് കേട്ട് കേൾവി. പിന്നെ നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളെല്ലാം ഇങ്ങനെ ഉള്ളടാതെല്ലാം മുന്നിൽ കാണും.ഒഴുകിയ കോടികളുടെ കഥ കേട്ട് നമ്മളെല്ലാം കുശുമ്പ് കുന്നായ്മയും പറഞ്ഞില്ലേൽ നമ്മളെന്ത് മലയാളികൾ!! അണ്ണാൻ കുഞ്ഞിനും തന്നാലായത് എന്ന പോലെ അവരവരുടെ വണ്ണത്തിനും പണത്തിനും അനുസരിച്ചു ഓരോ കക്ഷികളും ആവശ്യാനുസരം ഇവന്റ് മാനേജ്മെന്റ് കമ്പിനിക്കു കരാർ കൊടുക്കും. അപ്പൻ തട്ടി പോയന്ന് പറഞ്ഞാൽ പലരും നമ്മുടെ വിലക്കും നിലക്കുമൊത്ത ഒരു ഇവന്റ് മാനേജ്‌മന്റ് കമ്പിനയെ എപ്പിച്ചു കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം നടത്തണമെന്ന് നാട്ടിലുള്ള കൺസൾട്ടിംഗ് കാര്യസ്ഥരെ പറഞ്ഞേപ്പിക്കും. പിന്നെ ഡിസൈനർ ശവ പെട്ടിയായി, സങ്കടത്തോട് പാട്ടു പാടാൻ ഹെവൻലി വോയ്‌സായി, കൊച്ചുമക്കൾക്ക്കിടൻ കറുത്ത സൂട്ടും കോട്ടുമായി സെലിബ്രിറ്റി രാഷ്ട്രര്യക്കാരേം തിരുമേനിമാരേം വിളിക്കാനേർപ്പടക്കി നാട് നെടുകെ പരേതന്റെ നിത്യശാന്തിക്കയോ ഫ്ലെക്സആയി സ്റ്റാർ ഹോട്ടലിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണം പിന്നെ ജീവചരിത്രം ലൈവ് ഇന്റർനെറ്റ് ടെലികാസ്റ്റ് ഒക്കെ കൊണ്ട് അപ്പന്റെ മരണം ഒരു പൊങ്ങച്ച പൊങ്കാല ആക്കും. കല്യാണവും മരണവുമല്ല ജീവിതം പോലും പല മലയാളികൾക്കും ഇന്ന് ഒരു ഇവന്റ് മാനേജ്മെന്റ് റിയാലിറ്റി ഷോയാണ്. കല്യാണത്തിന് വിളിക്കുന്നത് നൂറും ആയിരവും ചിലവാക്കി അച്ചടിച്ച കാർഡുകളിൽ. കല്യാണത്തിന് ചെന്നാൽ ഒരു സിനിമ ഷൂട്ടിങ്ങിന് പോകുന്നത് പോലെ. കല്യാണത്തിലെ പ്രധാന പരിപാടി ഫോട്ടോ എടുപ്പാണ്. ശാപ്പാട് കഴിച്ചിലിലും ഫോട്ടോക്ക് പോസ് ചെയ്യാൻ മറക്കരുത്. എല്ലാം ഒരു പാക്കേജാണ്. ഓടി കാറിനു ഓടി കാറു ബെന്സിനു ബെൻസ് ഇപ്പോൾ ജ്വഗറിനാണ് പ്രിയം. ഇതൊക്കെ കഴിയും പോഴൊക്കേം ചെക്കന്റേം പെണ്ണിന്റേം കാറ്റ് പോകും. കുഴഞ്ഞു വിയർത്തു ആദ്യ രാത്രിയിൽ പെണ്ണിനും ചെക്കനും ഒന്ന് മിണ്ടാൻ പോലും ഉള്ള കെല്പില്ലായിരിക്കും. അതിനാണ് ഹണിമൂൺ പാക്കേജ് ഇവന്റുകാർ ശരി ആക്കുന്നത്. കാര്യം എല്ലാം ഭംഗിയായി പരിവസാനിപ്പിച്ചിട്ടു പലരും ആറു മാസത്തിനകം ഡൈവോഴ്സിന് കേസ് ഫയൽ ചെയ്യും. അത് മാനേജ് ചെയ്യാനും ഇവന്റ് കാർ കാണും. പല മലയാളികളും വീട് വക്കുന്നത് അവനു വേണ്ടിയല്ല. അവന്റെ പൊങ്ങച്ചം കാണിക്കാനാണ്. അവൻ വിലയുള്ള ഡിസൈനർ ക്ളോസെറ്റു വക്കുന്നത് അവനു അപ്പി ഇടാനല്ല, മറിച്ചു നമ്മളായിട്ടു എന്തിനാ കുറയുന്നെ എന്ന അപകര്ഷതയിൽ നിന്നാണ്. അവൻ വിലെയേറിയ കാറുകൾ വാങ്ങുന്നത് പലപ്പോഴും കുളിച്ചില്ലേലും കോണകം പുര പുറത്തു കിടക്കണമെനുള്ള മനസ്ഥിതി കൊണ്ടാണ്. ഇപ്പോൾ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് തന്നെ ഒരു ഇവന്റ് മാനേജ്‌മന്റ് തരികിടയാണ്. കേരളം വളരുകയാണ്. എല്ലാം ഇപ്പൊ ശരിയാക്കി തരാമെന്നു പരസ്യമെഴുതുകർ ഉറപ്പു തരും. എന്തായാലും സർക്കാരെന്ന ഏർപ്പാട് പോലും ഇപ്പൊ ഒരു ഇവന്റ് മാനേജ്മെന്റ് കമ്പിനിയാണ്. അടുത്ത കരാര് പണിക്കു കച്ചോടം കിട്ടുന്നതിന് വേണ്ടി വോട്ടു ചന്തയിൽ ചന്തമായി കാര്യങ്ങൾ പൂർവാധികം ഭംഗിയായി നടക്കുന്നുണ്ട്. ഇനി ഇപ്പോൾ നിങ്ങളെന്താ ഇത്ര സിനികായത് ജോണെന്നു മാത്രം ചോദിക്കരുത്. അത് താങ്ങാനുള്ള ശക്തി ഇല്ല സാറ്. നമ്മൾ മലയാളികൾ ആരാ മോന്മാർ.😊☺

തട്ടിക്കൂട്ട് സർവ്വേകൾ

മിക്കവാറും മീഡിയ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് സർവേകളും തട്ടിപ്പാണ് എന്നാണ് ഒരു ഇത്. സർവ്വേ സാമ്പിലും സർവ്വേ മാർഗവും എല്ലാം മിക്കപ്പോഴും തട്ടി കൂട്ട് എര്പാടാണെന്നു തോന്നും. ഇതിന് ഒരു കാരണം മാധ്യങ്ങളുടെയും പത്രക്കാരുടെയും വിശ്വാസ്യത കുറഞ്ഞു വരുന്നു എന്നതാണ്. മിക്ക മാധ്യമങ്ങളുടെയും മുതലാളിമാർ ശിങ്കിടി രാഷ്ട്രറിയവും ശിങ്കിടി മുതലാളിത്വവും കൂടി കെട്ടി തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വെള്ളം കലക്കി മീൻ പിടിക്കുന്ന വിദ്വാൻ മാരാണ്. ഏറ്റവും വലിയ തമാശ കണ്ടത് ബീഹാർ തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ എൻ ഡി. ടി വി ചെയ്ത എക്സിറ്റ് പോൾ സർവ്വേ ആയിരുന്നു. ഇലക്ഷൻ സർവേയുടെ ഉസ്താദയ പ്രണയ് റോയിയും കൂട്ടരും പ്രവചിച്ചു ബിജെപി യും മഹാ സഖ്യവും കട്ട കട്ട ആണ്. ബിജെപിക്ക് സ്വല്പം മുൻതൂക്കം എന്നൊക്കെ. രാവിലെ മുതൽ എൻ.ഡി. ടി.വി പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിച്ചു ബിജെപി മുന്നിലേക്ക് പിടിച്ചു കയരുന്നു എന്ന്. ഏറ്റവും വലിയ തമാശ മഹാ സഖ്യം വ്യക്തമായ ലീഡ് നേടിയെപ്പോഴും എൻ ഡി ടി വി അവരുടെ സർവ്വേ ഫലം ശരി ആകുമെന്ന് തട്ടി വിട്ടു ഒടുവിൽ വല്ലാതെ ചമ്മി. ആയതിനാൽ തട്ടിക്കൂട്ട് സർവ്വേകൾ പലതും പറ്റിപ്പകാൻ പെയ്ഡ് വാർത്ത മാധ്യമങ്ങളുടെ കാലത്തു സാധ്യത ഏറെയാണ്. സ്വതന്ത്ര് മാധ്യമം എന്നൊന്ന് ഇന്നില്ല. മാധ്യമത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം അതിന്റെ മുതലാളിയുടെ രാഷ്ട്രീയമാണ് മിക്കപ്പോഴും. എഡിറ്ററും അവരുടെ ശിങ്കിടികളും മുതലാളിയുടെ കുഴലൂത്തുകാരായില്ലങ്കിൽ പണി പാളും പിന്നെ പണി പോം. എന്ത് മീഡിയ?ആരുടെ മീഡിയ? ആർക്കു വേണ്ടി മീഡിയ? എന്തായാലും കച്ചോടം നടക്കട്ടെ.

കേരളത്തിലെ കൃഷി

ഇന്നത്തെ ചിന്താ വിഷയം കേരളത്തിലെ കൃഷിയെ കൂറിച്ചാണ്. ഇവിടെ ഉള്ളവർ എത്രപേർ തങ്ങളുടെ മക്കൾ ഒരു നല്ല കർഷകൻ ആകണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കും.? എത്ര പേര് അവരുടെ മക്കളെ കൃഷി ചെയ്യാൻ പഠിപ്പിക്കും? ടീ.വി സ്റ്റുഡിയോയിലിരുന്നു കൃഷിയുടെ പ്രതിസന്ധിയെക്കുറിച്ചു വല്യ വായിൽ കരയുന്ന മാന്യന്മാർ ഒരു മൂട് കപ്പയോ കാച്ചിലോ ഒരിക്കൽ എങ്കിലും നട്ടു വളർത്തിയിട്ടുണ്ടോ? ഉള്ള കൻടോം കരേം ഒക്കെ വിറ്റ് ഫ്ലാറ്റ് മേടിച്ചു നഗരങ്ങളിൽ ജീവിച്ചു മെയ് അനങ്ങാതെ കൃഷിയെ കുറിച്ച് പരിതപിക്കുന്നവർക്കു ഈ നാട്ടിൽ ഒരു കുറവുമില്ല. ഉള്ള മരമൊക്കെ വെട്ടി വിറ്റു കാശക്കിയിട്ടു നമ്മൾ പരിസ്ഥിയെ കുറച്ചു വാചാലരാകും. സ്വന്തം മക്കളെ എനിജിനീറിങ്ങിനും മെഡിസിനും ഒക്കെ തള്ളികെറ്റി വല്ല വിധേനയും വിദേശത്ത് അയച്ചോ അല്ലങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും ബാഹുരാഷ്ട്ര കമ്പിനികളിലോ കഴുത്തറപ്പൻ വൻകിട ആശുപത്രികളിലോ കേറ്റി വിറ്റ് പത്തു പുത്തൻ ഉണ്ടാക്കാൻ പുതിയ തലമുറയെ ഉപദേശിക്കുന്നവർ വലിയ വായിൽ 'ഇനി വരുന്നൊരു തലമുറക്ക് ഇവിടെ വാസം സാധ്യമോ' എന്ന് നീട്ടിപ്പാടും. കാർഷിക ഉത്സാഹ കമ്മറ്റിയുടെ ആശാൻ മാരെല്ലാം പ്രസംഗം കൂടുതലും പ്രവര്ത്തി കുറഞ്ഞവരുമാണ്. അവർ ജൈവ കൃഷിയെകുറിച്ച് ഒരു മൂട് കറി വേപ്പില പോലും നടാതെ നാട്ടുകാർക്ക് കളാസ്സെടുത്തു കൊടുക്കും. ഉള്ള കണ്ടം നികത്തി വിറ്റു കാശും മേടിച്ചിട്ടു ഈ ആശാൻമാർ നെൽകൃഷിയെ കുറിച്ചും വയലുകലെ കുറിച്ചും ഗ്രഹാതുരയോട് കവിത എഴുതുകയോ സെക്രട്ടിയേറ്റു പടിക്കൽ കുത്തിയിരിപ്പ് സമരം ഉത്ഘാടനം നടത്തുകയോ ചെയ്യും. മറ്റു ചില പുതിയ കൃഷിക്കാർ ഒറ്റമുട് വെണ്ടയോ വാഴുതനമോ മണ്ണിൽ നടാതെ ഫെയ്‌സ് ബുക്കിൽ കൃഷിയിറക്കും. അവർ ദിവസേന ഫെയ്‌സ് ബുക്കിൽ നല്ല ഒന്നാന്തരം ജൈവ പടവലവും പാവാക്കയും ഒക്കെ വിളവെടുത്തു സെൽഫി ഒക്കയിട്ടു മാതൃകാപരമായി പുതിയ കാർഷിക വിപ്ലവത്തിന് തിരി കൊളുത്താനുള്ള വെമ്പലിലാണ്. പിന്നെ ബജറ്റ് പ്രസംഗത്തിൽ മാണി സാറും അതിനു മുമ്പുള്ള വിദ്വാന്മാരും കൃഷിയെ കുറിച്ച് പറയുന്ന കഥാ പ്രസംഗം കേട്ട് ടീവിയുടെ മുന്നിൽ ഇരുന്നു കോട്ട് വായിട്ടു നമ്മൾ ഓരോത്തരും രോമാഞ്ച പുളകിതരാകും. എല്ലാ വർഷവും കർഷകർക്ക് പാലും തേനും വാഗ്ദാനം ചെയ്യും. പക്ഷെഓരോ വർഷം കഴിഞ്ഞും കൃഷിയുടെ ദാരുണമായ ശോഷണം കേൾക്കുവാൻ നമുക്ക് ജീവിതം ഇനിയും ബാക്കി. വഞ്ചി ഇപ്പോഴും തിരുനക്കര തന്നെ!! ആയതിനാൽ കൃഷിയെ കുറിച്ച് ഈ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ഉത്സവത്തിലും നമുക്ക് കൂടുതൽ പുളൂ അടിച്ചു പുളകിതരാകാം.

ചിലർക്കൊരു സംശയം ഞാനും കൃഷിയും തമ്മിൽ എന്ത് ബന്ധം. അത് പൂക്കിൾ കോടി ബന്ധമാണ്. പരമ്പരാഗത കാർഷിക കുടുമ്പത്തിലാണ് ഞാൻ ജനിച്ചു വളർന്നത്.എന്റെ വല്യ അപ്പന്റെ പത്തു മക്കളും വളർന്നത് കൃഷി ചെയ്ത് ഉണ്ടുറങ്ങി ആദായമെടുത്തു പഠിച്ചാണ്. എന്റെ അപ്പനും സർക്കാർ ജോലിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലെ ശാപ്പാടിനായി കുറെ കൃഷി ചെയ്‌തു. ഞാനും കുറെ പാവലും പായറുമൊക്കെ നട്ടു നനച്ചു വളർത്തി. തേങ്ങൽ കയറി കരിക്കിട്ടു കുടിക്കാൻ പഠിച്ചു. പറങ്ങിയാണ്ടി പറിച്ചു വിറ്റു അടൂർ വിജയാ ടോക്കീസിന്റെ വെള്ളിത്തിരയിൽ സിനിമ കാണാൻ പഠിച്ചു. വാഴ വെച്ച് കുല വെട്ടി പഴം തിന്നു. നെല്ല് കുത്തി അരിയും തവിടു മായി എന്റെ മയിൽ വാഹനമായ ഹീറോ സൈക്കിളിൽ വീട്ടിലെത്തി. കാര്യം എനിക്ക് കൃഷി ഇഷ്ട്ടമാണ് . പക്ഷെ ഞാനൊരു പൂർണ സമയ കൃഷിക്കാരാനായിരുന്നെകിൽ ജീവിതം കുത്തും പാള എടുത്തനേം. ഇപ്പോഴും എന്റെ ഗ്രാമത്തിലും മറ്റു താഴെയിടങ്ങളും ഞാൻ സജീവമാണ്. ഞാൻ കൃഷി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയത് ഗ്രഹാതുര്വതം കൊണ്ടാണ്. നഗരങ്ങളിൽ വളർന്ന എന്റെ കുട്ടികൾക്ക് കൃഷി സംസ്കാരം തന്നെ അന്യമാണ്. ഇതെന്റെ കഥ മാത്രമല്ല. കേരളത്തിലെ നല്ല ഒരു വിഭാഗം വീടുകളുടെയും കഥ ആണു്. എന്റെ വല്യ അപ്പന്റെ കൊച്ചു മക്കൾആരും കൃഷിക്കാരായില്ല. ഞാൻ കണ്ടറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങളാണ് ഇവിടെ എഴുതിയത്. കഴിഞ്ഞ ഇരുപതു കൊല്ലത്തിനുള്ളിൽ കൃഷി ശോഷിച്ചതിനു പല സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക സാംസ്ക്കാരിക കാരണങ്ങളുണ്ട്.

ഞാൻ കൃഷി ചെയ്‌യുന്ന ആളാണ്. അഞ്ചു പൈസ ലാഭമില്ലെങ്കിലും മണ്ണിനോടും മനുഷ്യനോടും സ്നേഹമുള്ളത് കൊണ്ടാണ് ഞാൻ കൃഷിയെ എന്റെ മണ്ണിലും എന്റെ നാട്ടിലും നട്ട് വളർത്തുന്നത്. ഞങ്ങളുടെ കൃഷിയുടെ ചിത്രം ആണ് എന്റെ ഫെയ്സ് ബുക്ക് കവർ പേജ്.

സന്നദ്ധ പ്രവർത്തനവും അൽപ്പം യു. എൻ പുരാണവും

ഇന്നത്തെ ചിന്താ വിഷയം സന്നദ്ധ പ്രവർത്തനവും അൽപ്പം യു. എൻ പുരാണവും ആണു്.. മുപ്പതു കൊല്ലം കണ്ടും കേട്ടും അറിഞ്ഞും ലോകം കറങ്ങി നടന്നും യു. എൻ സര്കസ്സിൽ പൂർവാധികം ഭംഗിയായി പങ്കെടുത്തും ഉള്ള പരിചയം വച്ച് പറയുകയാണ്. നല്ല മനുഷ്യർക്ക് നല്ലതു ചെയ്യുവാൻ എപ്പോഴും എല്ലായിടത്തും അവസരമുണ്ട്. ചില സുഹൃത്തുക്കൾ കരുതും നല്ല 'വേൾഡ് ക്ലാസ്സ് ' സന്നദ്ധ പ്രവർത്തനം നടക്കുന്നത് യൂറോപ്പിലും അമേരിക്കകയിലൊമൊക്കെ ആണെന്നാണ് എല്ലാ നാട്ടിലും പല തരത്തിലുള്ള സാധാരണക്കാരായ നല്ല മനുഷ്യരുണ്ട്. അവർ ആരെയും സങ്കടത്തിൽ സഹായിക്കുന്നത് ഒരു തൊഴിലായല്ല , മറിച്ചു നന്മയുള്ള മന്സുള്ളവരായതിനാലാണ്. സന്നദ്ധ പ്രവർത്തനത്തപറ്റി UN വാചക കസർത്തുകൾ നടത്തുന്നുവെങ്കിലും യഥാര്ത്ഥ സന്നദ്ധ പ്രവർത്തനം മിക്ക UN ജോലിക്കാരുടെയും ഏഴു അയലത്തു കൂടി പോയിട്ടില്ലെന്നു എത്രയോ വർഷമായി എന്റെ UN സഹവാസത്തിൽ നിന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുള്ളതാണ്. അവിടെ എല്ലാവരെയും പോലെ ശമ്പളം വാങ്ങി അത്യാവശ്യം പണിയൊക്കെ ചെയ്‌തു ഉണ്ടുറങ്ങി ഉണ്ണികളേ ഉണ്ടാക്കി കറങ്ങി നടക്കുന്നവരാണാധികവും. സാധാരണ സർക്കാർ ഓഫിസിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമല്ല സ്‌ഥിതി. എല്ലായിടത്തേയും പോലെ UN ലും നല്ല ഒരുപാട് മനുഷ്യരും സന്നദ്ധ സേവാ പ്രവർത്തകരുമുണ്ട്.
ഇന്ത്യകാർക്കോ മലയാളികൾക്കോ സേവന മനസ്ഥിതി കുറവാണെന്നു ഞാൻ കരുതുന്നില്ല. 1993 ൽ ലത്തൂർ ഭൂകമ്പത്തിൽ ഒരു സന്നദ്ധ സേവകാനായി ആയി ഞാൻ മുംബയിൽ നിന്ന് പോയി. അന്ന് ഞങ്ങളുടെ ജോലി ആശുപത്രിയിൽ കിടക്കുന്നവർക്കു ആഹാരം വിതരണം ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ പല ഭാഗത്തു നിന്നും നൂറു കണക്കിന് വോളണ്ടീരുമാരാണ് ലാത്തൂരിക്കു വന്നത്. അവരിൽ മലയാളിയായ ഡോക്റ്റർ ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇന്ന് ദുരന്ത നിവാരണ രംഗത്ത് ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രായോഗിക പരിചയമുള്ള ഉണ്ണി ആഗോളതലത്തിൽ അറിയപ്പെടുന്ന കണ്ണൂർക്കാരനാണ്. ലതുറിന് ശേഷം ഒറീസ്സ കൊടുംകാറ്റ് ഗുജറാത്ത് ഭൂകമ്പം പിന്നെ സുനാമി എന്നിവിടങ്ങളിൽ നേതൃത സ്ഥാനത് പ്രവർത്തിച്ച പരിചയത്തിൽ എനിക്ക് നിസ്സംശയം പറയാം ഇന്ത്യയിലെ സന്നദ്ധ പ്രവർത്തകരിൽ ലോകനിലവരത്തിൽ ഗുണമേന്മയുള്ളവർ ഉണ്ട് . സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് അന്നും ഇന്നും നന്മയുണ്ട് കരുതലും ഉണ്ട്. ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്വാർത്ഥത പലപ്പോഴുമുള്ളത് സമ്പന്നരായ നഗര വാസികൾക്കാണ്. യൂറോപ്പിലെ പല രാജ്യങ്ങളും സർക്കാർ സഹായത്തോടെ പെയ്ഡ് സന്നദ്ധ സേവന പ്രൊഫഷണൽ ഏജൻസികൾ ഉണ്ട്. അവിടെ അതുപോലെ തന്നെ വ്യക്തയാധിഷ്ഠത സ്വാർത്ഥതയും കൂടുതലാണ്. സന്നദ്ധ സേവനം എല്ലാ സമൂഹത്തിലും ഒരു രീതിയിൽ അല്ലെകിൽ മറ്റൊരു രീതിയിൽ ആണ്. എന്നെ ഒരു സന്നദ്ധ സേവന പ്രവർത്തകനാക്കിയത് UN ഓ ഞാൻ വളരെക്കാലം പ്രവർത്തിച്ച അന്താരാഷ്ട്ര വികസന പ്രസ്ഥാനങ്ങളോ അല്ല. എന്നെ സന്നദ്ധ സേവനം പഠിപ്പിച്ചത് എന്റെ കൊച്ചു ഗ്രാമവും ഈ കേരളവുമാണ്. ലോക ദാരിദ്ര്യ നിർമാർജന പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ അധ്യക്ഷനായി ലോകം എമ്പാടും പ്രസംഗിച്ചും പ്രവർത്തിച്ചും നടന്നപ്പോഴു എന്നെ നയിച്ചത് എന്റെ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നും എന്റെ മണ്ണിൽ നിന്നും ഭാരതത്തിലെ കുഗ്രാമങ്ങളിൽ നിന്നും ഞാൻ പഠിച്ച നന്മയുടെ ബാലപാഠങ്ങളാണ്. കഴിഞ്ഞ ദിവസം എന്റെ ഗ്രാമത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു പാട് NSS വോളന്റർസ്നെ കണ്ടു. അവരെല്ലാം നല്ല സേവന പ്രവർത്തകരാണ്. ഞാൻ മിക്കപ്പോഴും MC റോഡിൽ കൂടെ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ അപകട സ്ഥലത്ത് നിന്ന് ആളെ രക്ഷപ്പെടുത്തുന്നത്ത് ആ നാട്ടിലെ സാധാരണ ആൾക്കാരാണ്. പല പ്രാവശ്യം വണ്ടി നിറുത്തി ഞാനും സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട് . പറഞ്ഞു വന്നതു നന്മയുള്ള സേവന സന്നദ്ധരായ സാധാരണ മലയാളികളും ഇന്ത്യക്കാരും ഒരുപാടുണ്ട്. അനേഷിപ്പീൻ കണ്ടെത്തും. നന്മ കണ്ടെത്താൻ യൂറോപ്പിലും അമേരിക്കയിലും ഒന്നും പോവേണ്ട കാര്യമില്ല. നമ്മുടെ ഉള്ളിലും നമുക്ക് ചുറ്റും നന്മയും സന്നദ്ധ സേവനവുമൊക്കെയുണ്ട്. നാം അകകണ്ണും പുറകണ്ണും തുറക്കണം എന്ന് മാത്രം. പലപ്പോഴും എന്റെ അടുക്കൽ വികസന രംഗത്ത് എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കാം എന്ന ഉപദേശം തേടി വരാറുണ്ട്. അവരിൽ ഒട്ടുംമിക്കവരും പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു UN ൽ എങ്ങനെ കയറിപ്പറ്റാം അല്ലെങ്കിൽ എങ്ങനെ വികസന രംഗത്ത് ഒരു കരിയർ ശരിയാക്കാം എന്ന ചോദ്യത്തിലേക്കാണ് അവസാനം വരുന്നത്. ഒരിക്കൽ വളരെ സാമ്പിത്തികമുള്ള വീട്ടിലെ ഒരു കുട്ടി പറഞ്ഞു ' സാർ പാവപ്പെട്ടവരെ സഹായിക്കാൻ ആഫ്റിക്കായിൽ പോയി പ്രവർത്തിക്കണം. സാർ എനിക്ക് അന്താരാഷ്ട്ര വികസന സംഘടനയിൽ ജോലി ശരി ആക്കി തരണം ". ഞാൻ ഈ ചെറുപ്പക്കാരോട് പറയുന്നത് ഇതാണ് " നിങ്ങള്ക്ക് സന്നദ്ധ പ്രവർത്തനം നടത്താൻ ഉഗാണ്ടയിലോ ഉസ്ബെക്കിസ്ഥാനിലോ പോകേണ്ട കാര്യമില്ല. UNഇന്റെ അടുത്തൂടെ പോയാൽ ഉള്ള സന്നദ്ധ സേവന ത്വര തന്നെ പമ്പ കടക്കും. അവിടെ മിക്കവരും പുസ്തകത്തിലെ പശുവിനെ കൊണ്ട് പുല്ലു തീറ്റിച്ചു നല്ല ശമ്പളമൊക്കെ മേടിച്ചു വികസന പുളൂ അടിച്ചു സസുഖം സ്വന്തം കാര്യം സിന്ദാബാദ് എന്ന് പറയുന്ന ഗ്ലോറിഫൈഡ് സ്വയം വികസന ഗുമസ്ത വിദ്വാന്മാരാണ് കളത്തിലുള്ളത്. ആയതിനാൽ സന്നദ്ധ സേവനം ചെയ്യണമെങ്കിൽ ആദ്യമായി സ്വന്തം നാട്ടിൽ തുടങ്ങുക. പാവപ്പെട്ടവർ ഏറ്റവും കൂടുതലുള്ളത് ഇന്ത്യയിൽ ആണ്. അതിനു ആഫ്രിക്ക വരെപോയി ബദ്ധപ്പെടണമെന്നില്ല". എന്റെ കൂടെ ഏകത പരിഷത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന നൂറു കണക്കിനാളുകൾ സന്നദ്ധ പ്രവർത്തകരാണ്. കേരളത്തിലെ നല്ലൊരു വിഭാഗം നല്ല അടിസ്ഥാന തല രാഷ്‌ട്രീയ നേതാക്കളും സന്നദ്ധ സാമൂഹിക പ്രവർത്തകരാണ് .

Questions after a Tragedy: Governance and Politics of a tragedy

                                                                                                 John Samuel, Stance Magazine
Debates about fireworks, parading of elephants and opulent religious festivals are raging in social media in the wake of the Paravur tragedy that killed more than 100 people yesterday. But what this disaster sadly underscores is a larger malice that has been plaguing our society for a long time: the lack of accountability at governance.

According to media reports, the Kollam district collector A. Shainamol has clarified no permission was granted for holding the pyrotechnics show at Puttingal temple because of space constraints. Yet, the show took place. This reiterates the fact that there is an increasing gap between policy perceptions, laws and their implementation. Tension prevails between bureaucratic authority and politicians at the grassroots, and this causes the subversion of the law. Police officers often (are compelled to) listen to their political masters while they seek to implement the law of the land.

This issue becomes even more pronounced when it comes to religion and religious institutions. In such matters, we've seen that governance and law take a back seat. Bureaucrats and police look the other way, and politicians try to make the most of the situation. In instances like the Puttingal fireworks, they either conveniently remain silent or actively support popular demand. Amid the increasing sectarianism in our society, everyone is worried about being stereotyped or branded as 'communal.' So the best option is to keep quiet. How many of us would dare to question religious processions or events such as 'ponkalas' hampering traffic and causing inconvenience to public at large? While we remain silent, thinking it is a 'sensitive issue,' politicians work to gain mileage out of such opportunities.

The practice of using elephants in processions and conducting fireworks are part of a feudal temple tradition in our state. Temples, which controlled vast areas of land, were in turn controlled by the upper caste feudal lords who owned elephants. So the procession of elephants and the fireworks contest emerged as a means to show off their wealth and power. While such feudal elements have now become passé, a number of nouveau rich with the same feudal roots have arrived on the scene. These people, who are affluent thanks to the flow of money from overseas or other sources, seek to flaunt their wealth and power by getting into committees that control administration of temples, mosques and churches. They use these positions to increase social influence as well as to boost their bargaining power with political and bureaucratic elites. So being an office bearer of a church, temple or mosque, or that of N.S.S. or S.N.D.P., gives them new social privileges and political patronage. This new class of semi-feudal neo rich now runs the show. Politicians, who aren't sure of their own base or voters’ backing, rely on such characters to mobilize votes at the grassroots. This gives the new feudal lords the confidence to break the law in the name of tradition and faith. Along with the debates about the need for fireworks, we also must question the revival of feudal traditions in new avatars, and whether they undermine the governance and progressive liberal ethos of Kerala.

Meanwhile, over the last two decades, the habitat of Kerala has drastically changed. There aren't many open spaces in the state for safe display of pyrotechnics. With economic growth, emergence of nuclear families and high remittances from overseas, there are houses everywhere in our densely populated state. So where is the space to hold a safe display of fireworks? The Puttingal temple, which once had 60 acres of open grounds, now has less than 15 acres, with a number of houses cropping up around the temple.

Pyrotechnics in Kerala is more of a folk art. It lacks professional skills and training, and there are hardly any safety and security protocols. And worse, our police and firemen haven’t got any professional training or expertise to prevent such a disaster or even to do a spot-check to ensure safety. The usual practice at our fireworks is that those 'ashans' and their sidekicks handle the show after downing a few pegs of alcohol. A large section of the crowd is also likely inebriated.

Now we are all shocked at the Paravur tragedy, but after two weeks, the show will go on until another disaster strikes. How long can we remain so callous at all levels of governance and society? How long will we embrace those 'traditions' that are dangerous to the society?

http://www.stancemagazine.in/questions-after-a-tragedy/

Stories of disasters foretold

by JOHN SAMUELAPRIL 10, 2016

 Narada News 

Why do we have so many stories of disasters foretold in Kerala? The tragedy in the early hours of Sunday due to the explosion of fireworks in a temple woke us again from our weekend slumber and callous apathy. Once the disaster happens we all get shocked, the government gets in to responsive mode, media highlights the issues and a commission of inquiry gets established. Once those steps are taken we wait for the next story of the disaster to unfold for another set of predictable response. However, we as a society or as a government hardly learn from the past stories of disaster and we move on to the comfort-zones of ‘business- as usual’ mode.

The tragedy that killed more than hundred people Sunday morning by fireworks at Puttingal Devi temple , Paravur, near Kollam, once again exposed that the government and people are yet to learn from the tragic lessons of the past. As I write now, the entire government paraphernalia, media and all the powerful and mighty from the government and political parties are rushing towards Paravur to express their concern and to make a point that government, both at the centre and state is responsive to the tragedy. In the next two days media will have stories full of this tragedy and experts will dissect the causes and consequence of tragedy.

The government will announce a judicial commission and after a week everyone in the media and political parties will be busy with the election. Thus one more tragedy and hundreds of dead people will move into the backyards of history.

In the aftermath of a ‘man-made’ (as mostly men are responsible for disasters of war and destruction) disaster, there is an almost a predictability of responses. Most of the leaders would make it an opportunity to demonstrate their ‘crisis-management’ skills and media will have lots of work to do for few days after the disaster. In India, there have been a series of fire accidents in the last ten years killing more than hundreds of people in West Bengal, Tamil Nadu and elsewhere. There have been so many deaths due to the explosion of firecrackers in Sivakasi as well as in Kerala. In a huge explosion of fire-crackers at the Peruvuruthy Malanada in Kollam District, around 33 people died in 1990. There have been number of incidents firework explosion in Kollam district alone.

In the last few years Kerala witnessed a series of man-made disasters. In 2009, around 45 people,mostly tourists lost their life when a boat sank in the Thekkady Lake. In 2011, more than hundred people lost life and so many hundreds were injured during a stampede at Pullumedu near the hill shrine of Sabarimala. In road accidents at least one person die, every two hours in Kerala. Last year there were around 39,000 road accidents and 29,000 people were injured. Of these 9,000 suffered from serious injuries. It is estimated that more than 4200 people die every year due to road accidents.

Kerala is supposed to be one of the well-governed states. Kerala society is relatively more literate, educated and empowered. The southernmost state is also supposed to be relatively more democratic in terms of party politics and elections. However, there are more and more instances of man-made disasters in Kerala. Despite concerns of the media and society, and the quick response of the government, the fact of the matter is that Kerala society in general and the government paraphernalia in particular are simply cynical. There is an entrenched sense of callous apathy at various level of governance. We have become a rhetorical society devoid of responsible action to prevent or manage disasters.

Soon after the boat tragedy in Thekkady, there were lots of discussion about safety measures and if there is a quick check on the safety measures or disaster preparedness of boats in Kerala, there will be serious safety and security lapses. Soon after the fire-work explosion at the Malanada temple there were number of discussions on ensuring safety measures to prevent such disaster. But soon after, the media and those in the government and the society in general forgot about all those measures. The usual approach is to put the blame on someone and then make a customary noise for the ban of all fire-works etc.

Those of us involved in disaster responses and disaster mitigation have been asking the government to ensure an active disaster prevention approach across Kerala. In 2012, the government of Kerala organised an excellent international conference on Disaster Preparedness and I was personally involved in organising this important learning event. All the experts on disaster mitigation and management provided a series of recommendations. One of the recommendations that I have given was to ensure that there is a disaster and safety protocol at the level of panchyat and municipalities. The key recommendation was to designating a standing committee on disaster preparedness and safety at the level of local government at the district, block and panchayat level. It is also important to include safety and disaster preparedness training to police, fire-force and the entire official concerned.

In the last fifteen years, the number of high-rise buildings have increased exponentially in Kerala. However, most of the corporations or municipalities don’t have even a single rescue lift or evacuation device if there is a fire on the high-rise building in Kerala. Despite such a decision in 2012 and despite so many requests the government is yet to invest in a fire-and safety system for high-rise residential and office buildings in Kerala. Though there is a relatively more active state disaster management authority and Institute for Land and Disaster Management in Kerala, there are serious issues of capacity and preparedness at the grassroots level.

In the context of the present fireworks tragedy, the immediate knee jerk reaction will be to ban all fire-works in Kerala. The real villain of the story is not the art and science of pyrotechnics. The real villain of the story is the sheer sense of cynical apathy within our society or government in preventing such tragedy. The aesthetics of fire-work was invented in China in the 7th century. In China, the firework was used to ward off evil spirits from the temples. There was active trade-links with China and the present day Kerala for centuries. The chances are that the idea of using firework to ward off evil spirits from temple must have been influenced by the Chinese traders settled in Kollam for few centuries. Kollam was thriving port and a hub for Chinese trade and ships from 8th century to 14th century. There is a whole range of Chinese influence in the art, architecture and cuisines of Kerala.

Instead of asking for a knee-jerk response of banning pyrotechnics in Kerala, what is required is a set of key policy measures and systems to ensure safety and security of such fireworks. As of now almost all in the fireworks trade are those who practise it as a family business and often the training and skill-development is through informal networks without any training in safety or science of pyrotechnics. The government must institute at least six months compulsory training and regular ‘in-service’ training before granting licence to such practiconers. There has to be a strict safety and security protocol to ensure that all such practice of pyrotechnics are done in safe, and secure environment and ensuring minimal air and noise pollution. Both the police and fire-and rescue departments should be trained in ensuring that there is spot-check to provide final approval for such a pyrotechnic performance. There has to be strict measure to ensure the safe storage, secure transportation and ensuring that people are at a safe distance from the site of pyrotechnics and the magazine store house.

I have had the privilege to witness the sheer beauty of the pyrotechnics across the world. The largest of the event was held in Norway where I used to live. The Beijing Olympics stunned the world with the beauty of the pyrotechnics. Both Singapore and Japan are also famous for the pyrotechnics. However, in all these countries, the pyrotechnics is managed through a professional safety and security management system. In the case of Kerala, there are hardly any safety and security measures comparable to the international standards. The second issue is that most of the fireworks is a part and parcel of the temple festivals in Kerala. Hence, it is a sensitive issue to question the validity or rationale for such fireworks in densely populated areas and crowded spaces. In the present context of increasing sectarianism, even those who are deeply concerned about safety will adopt the convenience of silence as they would be termed as ‘communal’ to raise such issues. What we need to challenge and change is the all pervading sense of cynical callousness at different levels of governance and society. The most important tribute to all our brothers and sisters who lost their lives in this tragedy is to ensure that we commit ourselves to ensure safety and disaster preparedness in every panchayat , municipality and corporations of Kerala.http://naradanews.com/2016/04/stories-of-disaster-foretold/

Social Media Campaigns

                        

                                                 John Samuel

I.          What is a campaign?

A campaign is a planned and organised set of communicative and social actions, within a definite span of time, to influence a set of people/public/decision makers to convince them to support a certain cause/ initiative/goal/ or specific objective. The nature and character of campaigns will be influenced by the social, cultural and political context in which a campaign is launched. In designing a campaign, there has to be clarity of purpose, audience, messages and modes of communication.

Principles matter

The most important aspect of a social media campaign is a clear and shared understanding of the ethical principles that inform the campaign. For example, peace, justice, non-violence, integrity, protecting environment, human dignity, social responsibility, and equity are all core values that will have implications for the strategic use of social media for inter-religious dialogue or for peace initiative.

It is often a shared sense of core ethical principles that help dialogue between those who belong to different religious traditions or beliefs.

Elements of a campaign

A good campaign will have the following aspects:

1)  A clearly defined goal(what do you want to achieve?)

2)  Target of campaign and communication( whom do you want to influence?)

3)  A clear idea about key messages (what do you want others to hear)

4)  Framing the message( How do you convey your message in a way others want to listen)

5)  Choice of appropriate medium( Social media /mass media/ alternate media)

6)  Strategic knowledge-action networking( who are the your allies/fence-sitters/opponents)

7)  Communication strategies( information becomes powerful when one knows how to make strategic use of information)

8)  Consistent and focused messaging ( don’t lose focus or get distracted from the goal)

9)  Winning over strategic people/organisations to speak for your campaign (when others begin to speak your message, you are winning)

10)        Monitoring the effectiveness of the campaign( outreach and quality of messaging)

11)        Reorient the communication strategies if required.

II.         Social Media Campaign

Social media channels /options( Facebook, Twitter,  Whatsapp, Snapchat, Instagram, Google+, Tumblr, Pinterest, Vine etc.) are interactive communication platforms that would help to communicate real time messages/images/videos instantly all across the world. Social media can be local as well as global; social media can communicate to a whole range of actors across the globe based on the purpose of communication and the character of message.
Social media campaigns are planned and organised interactive communication strategies for influencing a set of actors for a particular cause/initiatives/ objectives, primarily making use of the social media channels.

Social media campaign can also help to get traction in the mass/earned media channels.

Hence, a multi-pronged trans-media strategy can be effective to use both social media to get tractions of mass media as well. Social media campaigns become effective when there is a complementarity between social media campaign and other communicative and social action. Social media campaign can often amplify and help to reach out to a larger audience on real-time basis. Social media campaigns become effective when they are supported by a portal or webpage or a blog as the words and images in social media have a ‘fleeting’ character.

Three key aspects of an effective social media campaign:

1)  Timing

2)  Framing

3)  Targeting

a)  The timing of social media campaign is crucial for the success. The choice of time will have to be carefully chosen depending on the purpose, target audience and opportunities.

b)  Framing:The most important aspect in messaging is the ‘framing’. The same message can be ‘framed’ in number of ways. A strategic ‘framing’ (for example using photos, small videos, positive messaging) help others to listen to your voice. ‘Framing’ is the art of managing your message in way that others want to hear or see. Framing helps to avoid ‘self-righteousness / aggressive modes of communications and make communication into an art of making others to listen your voice/message.

c)   Different strokes for different folks.  Communication strategies may have to be customized for different target groups and choice of the social media channel can vary depending on the strategic audience.

Strategies to remember

a)  Social media is not one- way traffic: The significance of social media is in its interactive character over time and space. Hence, it is important to manage discontent/disagreement/haters/trolls etc. in a subtle way. You are not alone in social media. Social media often is like a cacophony; many millions of people chatting, discussing, communicating multiple messages at the same-time. Hence, it is important to manage to get your target audience and manage multiple distractions on the social media

b)  Build an active social media profile:Social mediaspace is an interactive communicative space primarily used by people. It is the ‘human-touch’ that makes social media unique.  Hence, building credibility within social media requires a consistent engagement and an active social media presence to build an active social media profile. An active social media profile is built over a period of time and by building credibility through interesting and informative posts and images.  Effective and active social media profile helps to build a community of online friends and supporters in the social media. Such a positive profile and active support/friends base often help to fast-track social media campaigns.

c)  Art of Hash-tags: Hash-tags are strategic labeling to attract more people to your campaign message. Hash-tags are certainly important for twitter and Facebook communications.

d) Language matters:It is important to choose the language, depending on your target audience. While English is useful to reach out to an international audience, it may not be effective to reach out to your particular constituency. There is a wide range of more than hundred languages used in social media. Hence, depending on the context, one or more languages will have to be chosen based on the target group and those whom you want to influence.

e)  Have something to say and know how to say it:It is not only the choice of language but also the choice of words and tone matter in social media communication. Social media campaign is to communicate to convince, convince to change and change to commit to your cause. Hence, the tone and content of the communication will have to be to win over maximum number of people for your cause. Hence, the use of language will have to be appealing and good enough to make others listen to you.

f)   ABC of social media communications: Accurate, brief and clear in your communications.  

g)  Images inspire: A photo or short video (3minutes) can be more effective than a thousand words.  A strategic communication requires multiple modes of communication and ensures that communication is catchy, informative as well as appealing to a larger audience. Well-designed posters, small videos and excellent photos can often go a long way to reach out to lots of people. Infographics can help too.

h)  Real Network works:  Social media communication requires an art of orchestrating your real –life networks.  As social media will have lots of noises, it is often difficult to get your voice heard. This requires a strategy of working in tandem with a group of thirty or hundred or more people who would ‘like’ your posts, re-tweet or share you’re your Facebook posts.  Usually people use ‘Whats app’ groups to coordinate their posts in twitter or Facebook. This ensures that as soon as you post something, the same messages get re-tweeted or shared by so many people and post in to so many groups that your message will reach the target groups. This orchestrating strategy helps to get your voice ‘amplified’ and heard in the midst of competing messages.

i)   Consistent engagement and constant monitoring:  Social media is about instant communications. This requires consistent engagement as social media is all about people and engaging with them in a strategic way to win over their support. In a campaign page or campaign group, your opponents or those who disagree with you can manipulate communicative space and turn it around. Hence, consistent engagement and constant monitoring is a must in social media campaign.

III.       Dialogues for Peace

Dialogical communication involves sharing, listening and understanding multiple perspectives to enhance our own perspectives and perception. The purpose of a dialogue is to understand multiple perspectives and also discover the areas of convergence. A shared sense of ethical principles and values can facilitate the process of dialogues

Dialogues require a sense of empathy and an ability to understand different dimensions of a position or perspective and an ability to find areas of convergence depending on the topic of the discussions. While dialogues are relatively easy in a secret Facebook groups, dialogues can be problematic in open-public groups as there could be many who may intervene in a discussions and begin to distract the discussions or troll. Hence, it is important to moderate discussions in open groups and begin to manage those who distract the discussions or trolls (by deleting message or even blocking those who are primarily there to distract)

One of the major challenges for those who use social media for inter-religious dialogue or peace is the high prevalence of negative images and negative stereotypes. Hence, it is important to identify positive stories and positive images that help to build a positive image and positive examples for inter-religious cooperation and dialogues.

While social media can facilitate dialogue across the different geography, virtual dialogues become effective when they lead to real actions on the ground or inspiring more dialogical action.

Effective dialogues require active moderation and working across networks to steer the dialogue to a desired action/objectives.

One of the challenges of social media is the fleeting words and images. Hence, it will be also useful to use websites and blogs to coordinate the discussions and take the dialogue or campaign forward.

Social media campaigns and communications help when there is real communicative space beyond the virtual communication and when virtual communication gets transformed in to real commitment and communicative space. This multi-prong approach of making use of multiple communicative spaces to inspire real action is what makes social media campaigning and communication relevant.

John Samuel

Jsadoor@gmail.com

തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ചിന്തകൾ

വീണ്ടും ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പ് മാമാങ്കത്തിന് കേരളത്തിലെയും മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളിലേയും രാഷ്ട്രീയ കക്ഷികൾ തയ്യാറെടുപ്പിലാണ്. തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ഒരു ജനായത്ത വ്യവസ്ഥയിൽ ഏറ്റവും പ്രധാന ഘടകമാണ് . എന്നാൽ തിരഞ്ഞെടുപ്പിലെ പണാധിപധ്യം ജനായത്ത തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വ്യവസ്ഥയെ തന്നെ കളന്ഗിതമാക്കുന്നു. തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മിഷൻ അനുവദിച്ചതിൽ എത്രയോ ഇരട്ടി തുകയാണ് മിക്ക സ്ഥാനാര്തികളും ചിലവഴിക്കുന്നത്. ഒട്ടുമിക്ക പ്രധാന രാഷ്ട്രീയ പാർടികളും അവർക്ക് കിട്ടുന്ന ഫണ്ടിങ്ങിന്റെ ഉറവിടത്തെ കുറിച്ചോ എങ്ങനെ ചിലവാക്കുന്നു എന്നതിനെകുറിച്ചോ സത്യാവസ്ഥയോ വെളിപ്പെടുത്താറില്ല. മിക്ക വന്കിട അഴിമതികളുടെയും ഉത്ഭവം തുടങ്ങത് തല്പര കക്ഷികളായ കൊർപെറെട്ടു ബിസിനെസ്സ്കാര് കോടിക്കണക്കിനു തുക പാര്ടികൾക്കും പ്രധാന സ്ഥാനര്തികൾക്കും 'സംഭാവന' നല്കുന്നതോട് കൂടിയാണ്. കൂടുതൽ കൂടുതൽ കൊർപെര്രട്ടു ബാന്ധവങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ രാഷ്ട്രീയ പാർടികളും കോര്പ്രേട്ടവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നു. തിരഞ്ഞടുപ്പ് പരസ്യങ്ങളും മുദ്രാവാക്യങ്ങളും അട്വേര്ടിസിംഗ് ഏജൻസികൾക്ക് ഔട്സൌഴ്സ് ചെയ്യപ്പെടുന്നു. തിരഞ്ഞെടുപ്പ് മാനേജ്‌മന്റ്‌ ഇവന്റ്-മാനേജ്‌മന്റ്‌ കമ്പിന്കൾക്ക് കൈമാറുന്നു. ഇപ്പോൾ വന്നു വന്നു സ്ഥാനര്തികളെ പ്പോലും ഔട്സൌര്സ് ചെയ്യേണ്ട അവസ്ഥയിൽ ആയിരിക്കുന്നു . ഒട്ടുമിക്ക രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളുടെയും താഴത്തെ ഘടകങ്ങള്ക്ക് പഞ്ചായത്ത് തിരഞ്ഞെടുപ്പിനപ്പുറത്തു വലിയ റോളില്ലാത്ത അവസ്ഥയാനിന്നുള്ളത്. പാർലിമെന്റു അസ്സംബ്ലി തിര്ഞ്ഞുട്പ്പിൽ സ്ഥാനര്തികൾ ആകുവാൻ താഴെ തലത്തിൽ നിന്ന് പ്രവര്ത്തിച്ചു വന്നവർക്ക് അവസരങ്ങൾ ഇല്ലാതായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ഉത്സാഹ കമ്മറ്റികല്ല്ക്കപ്പുറം ലോക്കൽ നേതാക്കൾക്ക്‌ പറയത്തക്ക സ്റ്റൈക്കൊന്നുമില്ല. ആയതിനാൽ ഒട്ടുമിക്ക രാഷ്ട്രീയ പര്ട്ടികളുടെയും താഴെത്തട്ടിലുള്ള നേതാക്കളും അണികളും അസംത്രിപ്തരാണ്.ഈ അവസ്ഥയിൽ മിക്ക പാര്ടികളുടെയും അടിത്തട്ടു ദ്രവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഏതിങ്കിലും സ്ഥാനമാനങ്ങൾ ഇല്ലങ്കിൽ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ ആളെ കിട്ടാനില്ലാത്ത അവസ്ഥയാണ് മിക്ക രാഷ്ട്രീയ പാരടികളും ഇന്നുള്ളത്. ഇപ്പോഴും വിരളിൽ എന്നവുന്നത്ര സ്ത്രീകള് മാത്രമാണ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മത്സരിക്കുന്നത് . ഏതെങ്കിലും നേതാക്കളുടെയോ അവരുടെ കോര്പരെട്ടു സ്പോൻസർമാരുടെയോ, ജാതി-മത-വര്ഗീയ സംഘടനകളുടെയോ അനുഗ്രഹആശിസുകൾ ഇല്ലങ്കിൽ ഇന്ന് ഒരു രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടിയും ആര്ക്കും സീറ്റ് കൊടുക്കാത്ത അവസ്ഥയാണുള്ളത് . എങ്ങനെയും ഭരണം കൈക്കലാക്കാൻ മാത്രം തത്രപ്പെടുന്ന രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളും പ്രത്യേയശാസ്ത്രവും ധർമികതുമെല്ലം വാചക കസ്ര്തുമാത്രമാകുമ്പോൾ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളിൽ സാധാരണക്കാരായ ജനങ്ങൾക്കുള്ള വിശ്വാസം കുറയെന്നു. ഇന്ന് ജനയാത്ത വ്യവസ്ഥ നേരിടുന്ന ഏറ്റുവും വലിയ വെല്ലുവിളി രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടികളുടെ അരാഷ്ട്രീയവൽക്കരണവും കോര്പെടട്ടുവല്ക്കരണവുമാണ്.

Random Reflections- Facebook interventions.

We live by Dreams and Death

As I have written elsewhere , we all live by dreams and death. The core existential angst of human kind is the internalised angst of death from the time one derives an identity and reconciling that life is unpredictable and the fear of death become a part of existence and life itself. The paradox is that the roots of most of the creative ,productive and reproductive urges of human beings are driven by angst and fear of death. This angst of internalised unpredictability of death and an urge to achieve immortality is the beginning of religion and the idea of rebirth or life after death or urges for heaven or fear of hell. This is why almost all religions offered freedom from death or through death and survive on invoking fear of death and destruction and offering the dreams of 'eternity or eternal life'. Hence the notion of creation, ( sristi, sthithi, samhara and punarjani), sustenance, death and rebirth. In fact human creativity is driven by the imaginative potentials of dreams and the human will to create transform dreams in to multiple forms of creative expressions that can outlive us so that we have at least illusive glimpses of immortality and the urge to leave the foot print after the demise.Hence Shakespeare is still with us, centuries after the person of that 'name' died.. So is Buddha, Jesus , Marx or Che or Van Gog or Einstein, Narayana Guru or OV Vijayan. When there is less human will to transform dreams in to creative expressions , human begins simply reproduce by sustaining their gene-pools and giving their names to their children. We all love , make love and live by dreams and death. At some points of life death looks more real than dreams and we begin to wonder how others may respond to death. Human begins live by dreams and death.
( in response to a facebook post by my friend Murali Vettath- sharing his feeling on the death)
23 March, 2016


On Inequality in India

As per the Oxfam research report 22 people in India owns as much as wealth of the entire fifty percent of the population. This means huge concentration of wealth in few hands; twenty two people have wealth equivalent to the wealth of around 600 million people!!
The issues of social , economic and consequent political inequality and the emerging trends of social and political fascism pose serious challenges and potential crisis to the democracy and democratic governance India. Around thirty families control the predominant part of politics, market and media in India. Crony capitalists of different variety are laughing all the way to their own banks every day. They finance elections of major players on the winning and losing side; they buy out media and journalists; they take over mines, minerals, gas ; they finance NGOs and think tanks to posture and pontificate on their 'social responsibility'. They accompany the Prime Ministers and President in search of foreign markets ; they provide vehicles to MPs and grants /fellowship for the kids of journalists and politicians to study in Europe and America. They can finance or finish off a politician. Whose nation is it any way?
( responding and sharing the Oxfam India report on Inequality)
March 21, 2016


Depoliticisation of Political Parties

The irony of the Indian politics is that political parties are increasingly being depoliticised. They have become election networks of interests and identities managed by political managers on the top. Their communications look more like corporate advertisements outsourced to corporate advertising companies in Metros. There is hardly any transparency or accountability of the real sources of income and expenditure of most of the political parties. The perception is that the unaccounted 'black money' get into full circulation mode during the elections. Many of the 'resourceful' political elites 'invest ' in all sorts of construction or other outfits and get the money back during elections. In other cases corporate business establishments or NRI business outfits invest in political leaders and parties in anticipation of the return on their investment. They hire election fixers and 'strategists to 'manage' elections. Such fixers can move from Mody camp to Nitish campaign to Congress 'high command ' without any problems as basically their politics is dispensable and they consider themselves as operators in the electoral market place and made elections campaigns into marketing campaign circus.. Many political parties are not confident of their leaders to win the election and then seats get outsourced to retired film actors/ actors or TV anchors with a 'nice face'. There is no problem for anyone to contest election on behalf of any alliance. But when we have candidates with zero engagement with the political or social process and contest only because people have seen their face on TV or Cinema , it shows the decreasing self confidence of political parties in themselves.

( Responding to the outosourcing of election campaign to advertising agencies and the tendency to hire a candidate from non-political background to win an election)
20 March 2016

Media Masala for Money

The 24×7 media are desperately in search of news to fill in their slots. There are 14 channels in Kerala. Whenever there is even slight chances of a sensation , 24×7 pursue it vigorously to 'build up' the controversy or like Times Now cook up a controversy through the shouting matches of Arnab barking variety . The TV media is in a crowded market desperately trying to increase ad revenue and this requires flow of masala and gossips and controversies. This is why Sarita gets TV media coverage which she uses for her own 'business' and actually even made a business model' of benefiting from cooking up allegations and distributing them in different slots to use media . Tv media are facing a huge crisis. Earlier they only had to compete with print media and now they also have to compete with online media and social networks. We are all living in the time of hypermedia. Media market requires controversies to attract the audience as the new generation of people depend more on social media and social networks. Hence the 24×7 media managers are desperately in search for one or other masala for the dinner discussions. And generally there is a lack of imagination and enterprise in the TV media space. Hence they imitate each other and copy each other and go with the flow of the day. Even now the TV in Kerala follow the programme design of the old Asianet and there is hardly any imagination in developing new programme. And even for dinner discussions they recycle the very same characters with very predictable rhetoric . As a result more and more viewers are leaving TV. This shows a trend. I too increasingly access news and views on social network as i have wide range of choices to read or not to read. How many of you actually watch the TV discussions and masala in the evening?

( responding to the tendency of how each media channel try to cook up a new controversy for the discussions and go in for another controversy next day without any commitment to do substantive journalism or follow up)
19 March, 2016

The tragic predicament of the Congress Party

The problem with the Congress Party is its sheer opportunism and trying to be everything to everyone. What made the congress to this sad predicament of dispersion and dissipation in most of the states is that it has been reduced to a bunch of leaders fighting with each other for a slice of governmental power at any cost. No one can join the congress party today. They can only join a faction of one or other of local chieftain fighting with each other or outsmart the other to capture the paraphernalia of governmental power. There is only one ideology : it is the ideology of unending want of governmental power and it's comforts zone. Power here is less about responsibility and more about the comforts ; power here is not about people and more about the paraphernalia; Power here is not about transformation but about the status quo; power here is not the power of people but power of corporate lords. Power here is not to serve but to show off. Power here is more about convenience and compromises and less about conviction and commitment. Nehru is a nostalgia and an unfinished dream. Gandhi is far away and reduced to the power of currency notes and photo in the establishments of interests.Unless congress move out of the ideology of power for the sake of it and redeem itself from the rootless soothsayers in the corridors of power and self-serving bunch of parasites of power, the grand old party of India will continue to lose credibility . The problem is that there are no more congress men and women of the good old party of Gandhi, Nehru or Azad in the congress establishments of today..When are we going to have at least few leaders with courage of conviction ?
( responding to the news that congress party supported the suspension of a MLA in Maharashtra Assembly  for saying that he won't should Bharath Mata Ki Jai because Sangh parivar hijacked the slogan during the freedom struggle to make it a saffron campaign)

18 March 2016


On Civil Service 

This is how civil servants should be...and this kind participatory excercises can make a difference. A typical 'civil' boss is perceived as personification of the arrogant bureacracy and often follow the status quo of hierarchy and the colonial ghosts of power 'over' people are still haunting the so-called 'civil ' 'service' . The irony is that most of them are neither 'civil' nor consider their mandate as ' service '. It is time to get rid of the term 'collector' , another colonial hangover as if still their role is to 'rule to collect taxes' for the colonial power. They should be designated as DCEO District Chief Executive Officer . In any case it is good to read that there are still many who try to be true civil servants. My friend Prasanth Nair too belongs to this tribe . It is encouraging that new generation of IAS are beginning to move out of the feudal and colonial modes of power 'over" people to a more democratic 'power with' people.
( Responding to the news that the Erankulam Distric Collector and his wife- IPS- joined the people in cleaning up a local pond as a part of the campaign to clean up all ponds in the city)
16 March 2016

Marginalisation of Women's in Politics of Kerala

Why is that all political parties in Kerala continue to marginalize women leaders when it comes to women's political participation in Assembly elections and assembly ?Kerala has one of the worst record of representation for women in the Assembly . All political parties still remain male-centric and patriarchal in their approach to women leaders . There are political parties like Muslim League with zero woman participation in Assembly. The record of a dozen pieces of Kerala Congress too is next to nothing. The entire UDF had only one women. LDF is better not because they have adequate representation and because the UDF is pathetic when it comes to women's political participation. Today every party will say platitudes on women's rights. How many political parties will have the honesty and guts to say at least one third of candidates will be women leaders in forthcoming assembly election ? It is time to publicly shame the leaders of political parties who never have not even a single women in Assembly 
( responding to lack of women's political participation in Kerala on 8 March)

8 March , 2016